نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
این مقاله کوششی است در تبیین دیدگاه افلاطون دربارة معرفت‌بخشیِ زبان در محاورة کراتولوس. افلاطون در این محاوره دو رویکردِ قراردادگرایی (مبنی بر این‌که تنها قرارداد است که درستیِ هر واژه را تعیین می‌کند) و طبیعت‌گرایی (یا ذات‌گرایی، مبنی بر این‌که هر واژه از طبیعت یا ذات مدلول خود حکایت دارد) را دربارة درستیِ واژگان بررسی و سپس رد می‌کند. همچنین، او به ریشه‌شناسیِ شماری از واژگان یونانی رو می‌آورد و گویی از این کار مرادی جز این ندارد که ثابت کند نباید در پیِ معرفتِ راستین، به پژوهش دربارة واژگان توسل جست. او در پایان محاوره به این نتیجه می‌‌رسد که باید به روشی مستقل از واژگان در جست‌وجوی معرفت بود. این نتیجه‌گیریِ سلبی، به‌ویژه به سبب اختصار آن در مقایسه با حجم محاوره، به تفسیرهای گوناگونی از دیدگاه افلاطون در پرتو دیگر آثار او دامن زده است. دستاورد این مقاله این است که افلاطون در کراتولوس هرگونه روش متکی بر زبان را در کسب حقیقت محض ناکارآمد می‌یابد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Language and Knowledge in Plato’s Cratylus
نویسنده [English]
- iman shafibeik
چکیده [English]
This article is an attempt to explain the relation of language to knowledge according to Plato’s Cratylus. In this dialogue, Plato examines and then refuses the two views concerning the correctness of words: conventionalism (denoting that correctness of each word is by convention) and naturalism (denoting that each word reveals the nature of the thing named by it). Moreover, he offers a series of etymologies seemingly to show that we should not rely on analyzing the words in search of truth. Finally, he concludes that we should learn the truth independently of words. This negative conclusion, specially due to its brevity in comparison with the whole dialogue, gives rise to different interpretations in the light of Plato’s other works. The result of this research is that, according to Cratylus, any method connected to language falls short in providing pure knowledge.
کلیدواژه‌ها [English]
- Plato
- Cratylus
- Language
- words
- Knowledge
)