TY - JOUR ID - 6731 TI - زبان و معرفت در کراتولوسِ افلاطون JO - حکمت و فلسفه JA - WPH LA - fa SN - 1735-3238 AU - شفیع بیک, ایمان AD - دانشگاه شهید بهشتی Y1 - 2015 PY - 2015 VL - 11 IS - 44 SP - 61 EP - 78 KW - افلاطون KW - کراتولوس KW - زبان KW - واژگان KW - معرفت DO - 10.22054/wph.2016.6731 N2 - این مقاله کوششی است در تبیین دیدگاه افلاطون دربارة معرفت‌بخشیِ زبان در محاورة کراتولوس. افلاطون در این محاوره دو رویکردِ قراردادگرایی (مبنی بر این‌که تنها قرارداد است که درستیِ هر واژه را تعیین می‌کند) و طبیعت‌گرایی (یا ذات‌گرایی، مبنی بر این‌که هر واژه از طبیعت یا ذات مدلول خود حکایت دارد) را دربارة درستیِ واژگان بررسی و سپس رد می‌کند. همچنین، او به ریشه‌شناسیِ شماری از واژگان یونانی رو می‌آورد و گویی از این کار مرادی جز این ندارد که ثابت کند نباید در پیِ معرفتِ راستین، به پژوهش دربارة واژگان توسل جست. او در پایان محاوره به این نتیجه می‌‌رسد که باید به روشی مستقل از واژگان در جست‌وجوی معرفت بود. این نتیجه‌گیریِ سلبی، به‌ویژه به سبب اختصار آن در مقایسه با حجم محاوره، به تفسیرهای گوناگونی از دیدگاه افلاطون در پرتو دیگر آثار او دامن زده است. دستاورد این مقاله این است که افلاطون در کراتولوس هرگونه روش متکی بر زبان را در کسب حقیقت محض ناکارآمد می‌یابد.  UR - https://wph.atu.ac.ir/article_6731.html L1 - https://wph.atu.ac.ir/article_6731_cd48dcf5155f3a851a8ec62ca6355d18.pdf ER -