نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حانیه سادات زنده باد ¹
• محمد منصور فلامکی ²
• عبدالکریم رشیدیان ³
• شادی عزیزی ¹

¹ گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

² استاد بازنشسته دانشگاه تهران

³ گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

خانه ها و موزه ها راویان مشترکی از جنس خاطره اند. بر خلاف سناریو ی هویّت مدرن که بدن را عاری از هرگونه خاطره ی فضایی می خواهد، فضا سازی در خانه ها به مثابه موزه ها مستعد گشایشی جهانی می باشند. این فضا مندی، حرکتی در"آستانه" است، با این قیاس که کاربران در یک موزه، انرژی ترکیب شده با فضای درونی موزه را امتداد می دهند. موزه بالذّات، آستانه است. امّا ما در خانه ها ساکن می شویم. این چالش، اغلب در موضوعات مهّم علوم انسانی با عنصری از جنس خاطره عجین می شود که در بسیاری از خاطرات، غیاب، عنصری برانگیزاننده است تا هر وقت که بتوان بازیافته و به گونه ای دگر باز-ساخته شوند. این باز-بینی در بناهای ترجمانی، با این فرض که اتمام بخشی از ناتمام های"دیگری"اند، در بستر تجارب متناقضِ فرهنگ و زبان بر ما حادث می شوند. دیگری می تواند همان مکانیّت فرهنگی باشد. واکاویِ تئوری ترجمه می تواند به بنیان نظریه های انتقادی در جامعه معماری، میان رشته با تخصص دقیق فلسفی، وسعت فهم دهد. هدف از انجام این پژوهش، به روش ساختارگشایی دریدایی، قیاس تحلیلی یک متن اصیل و ترجمه شده با محوریت زبانشناسی است. با این نگاه که هر بنای معماری می تواند یک متن نوشته شده باشد. حال با این سوال که آیا فرایند باز-سازی در معماری می تواند ترجمه ای از زبان متنیِ معماری شمرده شود؟ ریشه شناسی خاطره از نقطه نظر پل ریکور، والتر بنیامین و روش نقد ژاک دریدا بر نظریات او ادامه دهنده بحث می باشد.

کلیدواژه‌ها

• خانه. ساختارگشایی دریدا
• موزه
• زبانشناسی
• بازسازی

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

House as a museum* (Reconstruction or Translation of life space based on Derrida's strategy)

نویسندگان [English]

• Hanieh sadat zendehbad ¹
• Mohammad Mansour Falamaki ²
• abdolkarim rashidian ³
• shadi azizi ¹

¹ Department of architecture, Faculty of Architecture and Urbanism, Central Tehran Branch. Islamic Azad University, Tehran.Iran

² Department of Architecture, Faculty of Architecture and Urbanism, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

³ Department of Philosophy, Faculty of Letters and Human Sciences, Shahid Beheshti University. Tehran.Iran

چکیده [English]

Houses and Museums mutually serve as memory narrators. Unlike goods and objects and the modern identity "idolatry", both are susceptible to opening up a dynamic world. This dynamism is on the verge and they are positioned in the context of flowing experiences in time and space. Comparatively, visitors to a museum extend the energy that is mixed with the museum's interior space and take it with them when they leave. The pleasures of museums are transient: Threshold. But we reside in our house. Except when we are guests and must move. When it comes to significant human subjects, this challenge is frequently combined with a component of memory that, in many cases, involves the absence or lack of a stimulating factor. As a result, whenever these memories are retrieved, they are recreated in a different manner. This revision in translational constructs is the completion of a number of unfinished ones that occur to us as a result of our varied and conflicting encounters with language and culture. This welcoming verge to the target language is an invitation from unknown factors of the source language. A long-standing interaction has existed between homes and museums. The study of translation theory can therefore aid in gaining an understanding of the foundations of critical theories held by the architectural community with philosophical expertise. This study aims to apply Derrida's strategy of deconstruction to analyze an original and translated text in the language, considering that every piece of architecture may serve as a written text.

کلیدواژه‌ها [English]

• House
• Jacque Derrida's Deconstruction Theory
• Museum
• Translation
• Reconstruction