حکمت و فلسفه

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

روش نقدی ویتگنشتاین متأخر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه تربیت مدرس

2 دانشیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

ویتگنشتاین در دورۀ متأخر فلسفۀ خود همچون دورۀ متقدم بر نقدی بودن روش و فعالیتِ فلسفی تأکید می‌کند، اگر چه آن را در دورۀ متأخر بسط می‌دهد. او در فقراتی از کتابِ پژوهش‌های فلسفی از این روش با عنوانِ درمانگرایانه بودن نیز یاد می‌کند که در فرآیندِ آن فیلسوف به آن چه موجباتِ مغالطی اندیشیدن و خلطِ مقولاتی را فراهم کرده است، پی می‌برد. تأسیس چنین روشی به واسطۀ نگاهی نوین به زبان فراهم می شود که زبان را جدای فعالیت‌های زبانی نمی‌داند. به عبارت دیگر مفاهیم رابطۀ درونی با فعالیت‌های زبانی و نحوۀ زیست ما دارند و نمی‌توان معنای مفاهیم را منفک از سیاقِ سخن فراچنگ آورد. سخن از کاربرد در زبان، نزدِ ویتگنشتاین در واقع می‌خواهد توجه ما را به این درهم‌تنیدگی زبان و نحوۀ زیست ما جلب کند. از نظرِ ویتگنشتاین مسائل فلسفه از عدم توجه به این بصیرت نسبت به زبان حاصل شده است زیرا که فیلسوفان، زبان را منتزع و جدای از هر فعالیتی در نظر می‌گیرند. با در نظر گرفتن چرخشِ نگاهِ ویتگنشتاین به زبان، مسائلِ فلسفی ناشی از نادیده گرفتن و خلطِ کاربردهای زبان خواهد بود که با نشان دادن آن‌ها مسائل منحل خواهند شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Later Wittgenstein's Critical Method

نویسندگان [English]

  • Ahmad Sharafshahi 1
  • Ali Akbar Ahmadi Aframjani 2

1 tarbiat modares university

2 Associate Professor, Allameh Tabataba’i University

چکیده [English]

Wittgenstein in his later Philosophy, as in his early Philosophy, reiterates that philosophical method or activity is a critical activity although he develops it method in his later Philosophy. In some fragments of Philosophical Investigations, he calls this method therapeutic, in which, the philosopher recognizes the cause of fallacy or categorical mistake. Establishing such a method has been possible through a new vision of language, which does not see language as apart from linguistic activities. In other words, concepts have internal relation with our linguistic activities and our life-with-concepts, and their meanings are not graspable separate from their context. Indeed, by concentration on "use" in language, Wittgenstein wants to show the interrelation of language and our form of life. In Wittgenstein’s view, philosophical problems arise of neglecting this insight about language because philosophers see language separate and abstracted from any activity. By considering Wittgenstein’s revolutionary approach to language, philosophical problems arise from ignoring and confusing the uses of language, which will be dissolved with showing the confusion.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Critical method
  • Categorical Confusion
  • Use
  • Linguistic Activity
  • Clarification
مراجع
ویتگنشتاین، لودویگ. (1385). کتاب آبی. مالک حسینی. تهران: هرمس.
ویتگنشتاین، لودویگ. (1389). پژوهشهای فلسفی. فریدون فاطمی. تهران: نشر مرکز.
Cavell, Stanley. (1979). The Claim of Reason. Oxford: Oxford University Press.
Cavell, Stanley. (1988). «Declining decline: Wittgenstein as a philosopher of culture». Inquiry: An Interdisciplinary Journal of Philosophy, 31(3), pp. 253-264.
Cavell, Stanley. (2005). Philosophy the Day After Tomorrow. Cambridge: The Belknap Press of Harvard University Press.
Conant, James Ferguson. (2001). A Prolegomenon to the Reading of Later Wittgenstein. In: L. Nagl & C. Mouffe, eds. The Legacy of Wittgenstein: Pragmatism or Deconstruction. Frankfurt am Main: Peter Lang, pp. 93- 130.
Conant, James Ferguson. (2005). «Stanley Cavell's Wittgenstein». The Harvard Review Of Philosophy, 13(1), pp. 51-65.
Conant, James Ferguson. (2011). Wittgenstein's Methods. In: O. Kuusela & M. McGinn, eds. The Oxford Handbook of Wittgenstein. Oxford: Oxford University Press, pp. 620-645.
Crary, Alice. (2000). Wittgenstein’s Philosophy in relation to political thought. In: A. crary & R. Read, eds. The new Wittgenstein. London: Routledge, pp. 118-145.
Diamond, Cora. (1988). «Losing Your Concepts». Ethics, 98(2), pp. 255-277.
Diamond, Cora. (1989). Rules: Looking in the Right Place. In: D. Z. Phillips & P. Winch, eds. Wittgenstein: attention to particulars: essays in honour of Rush Rhees. New York: St. Martin's Press, pp. 12-34.
Diamond, Cora. (1995). The Realistic Spirit : Wittgenstein, Philosophy, and the Mind. Cambridge: MIT Press.
Diamond, Cora. (2005). «Logical Syntax in Wittgestein's Tractatus». The Philosophical Quarterly, 55(218), pp. 78-89.
Dilman, İlham ., 2002.Wittgenstein's Copernican revolution: the question of linguistic idealism. New York: Palgrave.
Finkelstein, David H. (2000). Wittgenstein on rules and platonism. In: A. Crary & R. Read, eds. The new Wittgenstein. London: Routledge, pp. 53-73.
Gustafsson, Martin. (2000). Entangled Sense: an inquiry into the philosophical significance of meaning and rules. Uppsala: Uppsala University.
Hacker, Peter. M. S. (1986). Insight and illusion. Oxford: Oxford University Press.
Iczkovits, Yaniv. (2012). Wittgenstein’s Ethical Thought. New York: Palgrave Macmillan.
Kuusela, Oskari. (2008). The Struggle Against Dogmatism: Wittgenstein and the Concept of Philosophy. Cambridge: Harvard University Press.
Lagerspetz, Olli. (2013). ‘Dirty’ and ‘Clean’, and the Dialectic between Facts and Practices. In: Y. Gustafsson, C. Kronqvist & H. Nykänen, eds. Ethics and the Philosophy of Culture: Wittgensteinian Approaches. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, pp. 26-43.
Putnam, Hilary. (2001). Rules, attunement, and "applying words to the world": The struggle to understand Wittgenstein's vision oflanguage. In: L. Nagl & C. Mouffe, eds. The legacy of Wittgenstein: pragmatism or deconstruction. Frankfurt am Mam: Peter Lang, pp. 9-24.
Toulmin, Stephen. E. (2003). Return to Reason. Cambridge: Harvard University Press.
حکمت و فلسفه
دوره 15، شماره 57
فروردین 1398
صفحه 195-222
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار