فلسفه
خاستگاهِ خیالین هنر و وظیفۀ آن در فلسفه متأخر هایدگر

معراج جمشیدی؛ محمود صوفیانی

دوره 20، شماره 80 ، دی 1403، ، صفحه 33-60

https://doi.org/10.22054/wph.2025.78766.2269

چکیده
  این نوشتار می‌کوشد با ردیابیِ گام‌به‌گامِ اندیشه‌های هایدگر در باب هنر نشان دهد که هنر با خصلت نمایی خیالین خویش، چگونه می‌تواند در گام نخست ساحتی برای بنیان‌گذاری جهان و ابلاغِ وظیفۀ مقدر هر قوم و در گامی بعد، امکانِ آشکارگی امر مقدس را در خویش، مهیا سازد. بدین منظور، نخست با تفسیر هنر به‌مثابۀ امر خیالین، جایگاهِ این خصلت نمایی ...  بیشتر

تفسیر حکومت ترور براساس پدیدارشناسی روح و جایگاه آن در فلسفۀ سیاسی هگل

محمود صوفیانی؛ محمد اصغری؛ محسن باقرزاده مشکی باف

دوره 16، شماره 63 ، مهر 1399، ، صفحه 61-86

https://doi.org/10.22054/wph.2021.47338.1772

چکیده
  انقلاب فرانسه به‌مثابة نخستین حضور انضمامیِ فردِ مدرن در تاریخ شناخته می‌شود، جایی‌‌که او از برای تحقق حق و آزادی در برابر قدرت مطلق پادشاه می‌ایستد و خواهان آزادی مطلق است. اما هگل با وجود ستایش‌های بسیار از این انقلاب به آسیب‌شناسی و نقد معنای اراده، آزادی و فردیت در نزد آنان می‌پردازد. هگل در اواخر فصل روح از کتاب پدیدارشناسی، ...  بیشتر

رویکرد انتقادی مرلوپونتی به قصدیت هوسرل

سمیه رفیقی؛ محمد اصغری؛ محمود صوفیانی

دوره 14، شماره 55 ، مهر 1397، ، صفحه 155-176

https://doi.org/10.22054/wph.2018.9366

چکیده
  مرلوپونتی در پدیدارشناسی ادراک می‌کوشد تا از تبیین سنّتی قصدیت فراتر رود و به این منظور به توصیف پدیدارشناسی بدن می‌پردازد. به نظر مرلوپونتی، میان جهان و آگاهی جدایی وجود ندارد و این دو در هم گره خورده‌اند. آگاهی برای مرلوپونتی، سوژة محضی نیست که مقوّم ذوات و ماهیات لایزال باشد و به پدیدارها معنا ببخشد، بلکه بدن‌ـ سوژه‌ای است که ...  بیشتر