نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار فلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2 دانشجوی دکتری فلسفة هنر، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران؛
چکیده
هدف این مقاله، بررسی ارتباط امر دیونیزوسی و آپولونی در فلسفة هنر نیچه با فلسفة شوپنهاور است. در این زمینه، ضمن بیان سابقة تفاسیر موجود در ارتباط امر دیونیزوسی و آپولونی با اراده، تصور، والا و زیبا، به بررسی نقاط قوّت و ضعف آن می‌پردازیم. سپس در بحثی تکمیلی و متفاوت با سنّت تفاسیر موجود، رابطة امر دیونیزوسی و آپولونی را در فلسفة اخلاق شوپنهاور جویا می‌شویم. در فلسفة اخلاق، شوپنهاور خودخواهی اراده را اساس عمدة اعمال اخلاقی ما در نظر می‌گیرد. او این خودخواهی را به خودخواهی غیر منفعطت‌طلبانه تعبیر می‌کند که شامل خودخواهی ارادة زندگی و خودخواهی به شکل شرارت محض است. از این نظر که خودخواهی اراده همان آری‌گویی به اراده است، نیچه آن‌ها را با تغییر ارزشگذاری، اساس فلسفة هنر خود قرار داده‌است و نام‌های دیونیزوسی و آپولونی را به آن‌ها داده‌است. این امر، خودخواهانه بودن اشعار دیونیزوسی آرخیلوخوس و نیز آپولونی بودن حماسة هومر (سرود خودخواهی آشیل در پوشش حماسه) را با قوّت تمام توجیه می‌کند و دلیلی محکم برای ارتباط امر دیونیزوسی و آپولونی با اخلاق شوپنهاور است. همچنین، ارتباط عمیق فلسفة نیچه را با اخلاق و ارزشگذاری که در همة زمینه‌ها وجود دارد، در زمینة هنر نشان می‌دهد. به این ترتیب، علاوه بر اراده، تصور، زیبا و والا در فلسفة اخلاق شوپنهاور، جوانب مختلف امر دیونیزوسی و آپولونی نیز آشکار می‌شود و ما را به تعریفی جامع از آن‌ها می‌رساند، البته تا جایی که به فلسفة شوپنهاور مربوط هستند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Investigating the Roots of Dionysian and Apollonian of Nietzsche's Philosophy of Art in Schopenhauer's Philosophy
نویسندگان [English]
- Ahmad Ali Heydari 1
- Ali Azizian 2
1 Associate Professor of Philosophy, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran;
2 Ph.D. Student of Philosophy of Art, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran;
چکیده [English]
The purpose of this paper is to examine the relation between Dionysian and Apollonian in Nietzsche's philosophy of art with Schopenhauer's philosophy. In this context, while expressing the history of the existing interpretations of the relation of the Dionysius and the Apollonian with the will and representation and also with sublime and beautiful, we look at their strengths and weaknesses. Then, in a complementary discussion and different from the tradition of existing interpretations, we seek the relation between Dionysius and Apollonius in Schopenhauer's philosophy of morality. In philosophy of morality, Schopenhauer considers egoism (Egoismus) the will of life to be the main basis of our moral actions. He interprets this egoism as none benefiting (Eigennutz) egoism which involves egoism the will of life and egoism in the form of mere evil. In the sense egoism the will is the same yes-saying to will, Nietzsche has put them the basis of his art philosophy by changing valuating and giving them the names of Dionysius and Apollonius. This justifies powerfully the egoism of Dionysian poetry of Archilochus and also Homer’s Apollonian Epics (The Achilles' Song of Epic). This is a solid and strong reason for linking the Dionysian and Apollonian with Schopenhauer's philosophy of morality. It also shows the deep connection between Nietzsche's philosophy and ethics and valuating in the field of art which is also seen in all fields. So, in addition to the will, the imagination, the beautiful and sublime in Schopenhauer's philosophy of morality, the various aspects of the Dionysius and Apollonius will also be revealed, and it brings us to a comprehensive definition of the two, of course, as far as they are related to Schopenhauer's philosophy.
کلیدواژه‌ها [English]
- Dionysian
- Apollonian
- Yes-saying to life
- Beautiful and sublime
- Schopenhauer's philosophy of morality
)