نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه اصفهان
2 دانشیار دانشگاه اصفهان
چکیده
فیلسوفان مسلمان در نظریه وجود ذهنی، مسئلۀ واقع‌نمایی علم و تطابق ذهن و عین را پیش‌فرض گرفته‌اند. این پیش‌فرض با چالش‌هایی روبهروست. به‌طور مثال فیلسوفان معاصر غربی مثل کواین، دیویدسون، مسئلۀ تطابق ذهن و عین را که پیش‌فرض طرح وجود ذهنی است، از ریشه به چالش می‌کشند. این فیلسوفان معتقدند بدون داشتن چهارچوب معرفت‌شناسانه یا معناشناسانه، پرداختن به مسائل هستی‌شناسی راه به جایی نمی‌برد. با این حال با فرض قبول اصل وجود ذهنی و پذیرفتن تشخص موجودات ذهنی، می‌توان نقش جدیدی برای مفهوم وجود ذهنی تعریف کرد. در اینجا از نسبت میان ذهن و موجودات ذهنی در درک و تولید عبارات زبانی می‌پرسیم و سعی می‌کنیم نشان دهیم می‌توان با کمک مبحث وجود ذهنی پاسخی به پرسش «چگونه به فهم جملات یا عبارات زبانی می‌رسیم» داد. در نهایت بر این نکته تاکید می‌کنیم که پذیرش وجود ذهنی موجب می‌شود جنس قواعد زبانی دخیل در فهم یک عبارت یا جمله زبانی را توصیفی و نه تجویزی و دستوری بدانیم.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Is There Anything to Say About Mental Existence? Criticism about theory of mental existence and define a new role for it
نویسندگان [English]
- abolfazl sabramiz 1
- morteza haj hosseini 2
1 ph.D student ,isfahan university
2 associate prof, isfahan university
چکیده [English]
Regarding the theory of mental existence, Muslim philosophers have presumed the issues of scientific reality and the match between objectivity and subjectivity. However, this presumption is faced with different challenges and it seems that indeed these challenges do not allow the mental existence to have the sufficient efficiency. On the other hand, the ideas of contemporary philosophers including Quine and Davidson essentially challenge the very idea of a match between subjectivity and objectivity, which is the prerequisite of the mental mode of existence. These philosophers believe that we have to use epistemology or semantics for addressing existential issues. We try to show that having accepted these criticisms, mental existence cannot fully play its previous role; however, by assuming the acceptance of the principle of mental existence and recognizing mental creatures, we can define a new role for this mode of existence. Here, we will question the relation between mind and mental creatures considering the understanding and construction of language expressions. Also, we will try to show that the response given to the question “how do we reach an understanding of sentences or lingual expressions?” based on prescriptive rules (grammar) is in odds with recognizing the characterization of mental creatures; accordingly, accepting the mental mode of existence will lead to the fact that language rules are descriptive and not prescriptive.
کلیدواژه‌ها [English]
- Mental existence
- correspondence
- linguistic Rules
- Ontology
- Semantic
)