نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• زهرا زواریان ¹
• بیژن عبدالکریمی ²

¹ دانشگاه آزاد اسلامی تهران، واحد شمال

² دانشگاه آزاد اسلامی تهران، واحد شمال؛

چکیده

زبان در «هرمنوتیک فلسفی» جایگاه ویژه­ای دارد. تجربة زندگی انسان، ساحتی از بودن در جهاناست که تنها به‌واسطة «زبان» قابل شناسایی است. زبان واسطه­ای است که «فهم» در آن تحقق می­یابد. هر فهمی تأویل است و هر تأویلی در چارچوب زبان شکل می­گیرد. از نظر گادامر، حقیقت امری است که در واقعه فهم بر ما آشکار می­شود و این ظهور بیش از هرچیز، متکی بر حالت گشودگی و گفتگوگرانه است. رابطة زبان با هستی، رابطه­ای آینه­ای و انعکاسی است. زبان ذاتاً ساختاری «تأملی» دارد و در بیان‌ و گفتار به‌ »وجود» این امکان را می­دهد که خود را به ‌ظهور رساند. از دیدگاه گادامر، شعر و تفکر همپای یکدیگرند. شعر ساحتی است که در آن تفکر، شاعرانه می­شود. شاعر از راه همدلی و رهاشدگی شاعرانه، توانایی شنیدن ندای وجود را حاصل می­کند و به ذات وجود نزدیک می­شود. عنصر مشترک میان شاعر و متفکر، ضمن همدلی آنها با وجود، مشارکت ایشان در امر زبان است. آنها خود را در زبان منکشف می­سازند. گویی هستی، فقط از راه زبان است که در تفکرِ شاعرانه و شعرِ متفکرانه خود را آشکار می­کند. اما سخن بر این است که این ظهور چگونه اتفاق می­افتد؟ تأویل‌گر یا مفسّر چطور می­تواند به فهم شعر نزدیک شود؟ آیا فهم از طریق روش امکان­پذیر است یا گادامر نحوة دیگری برای تأویل  پیشنهاد می­کند؟ این مقاله تلاش می­کند به شرح دیدگاه گادامر در باب نسبت فهم و حقیقت، رابطة زبان و وجود و نیز رابطة شعر و تأویل آن بپردازد.

کلیدواژه‌ها

• هرمنوتیک فلسفی
• وجود
• فهم
• زبان
• شعر
• تأویل

عنوان مقاله [English]

Interpreting and Understanding Poetry from the Viewpoint of Philosophical Hermeneutics

نویسندگان [English]

• zahra zavarian ¹
• bijan abdolkarimi ²

چکیده [English]

Language has an important place in philosophical hermeneutics. The experience of human life is an area of being which is identifiable only through language. Language is a mediator through which understanding takes place. All understanding is interpretation, and all interpretation forms within the frame of language. According to Gadamer, truth is disclosed to us on the event of understanding, and this disclosure relies more than anything else on a state of openness and dialogue. The relationship of language and being is reflectional. Language essentially has a reflective nature and makes possible for being to be disclosed through speech and conversation.
In Gadamer’s view, poetry and thought share a common ground. Poetry is an area within which thinking takes poetical form. The poet becomes able to hear the calling of existence through poetical empathy and liberation, and he thereby approaches the nature of existence.
A common element between the poet and the thinker, in addition to their empathy with existence, is their involvement in language. They disclose themselves in language, as though being only discloses itself through poetical thinking and thoughtful poetry.
Now the question is: How does the disclosure happen? How can the interpreter approach understanding of poetry? Is this understanding possible through method, or does Gadamer suggest another path to interpretation? The present paper aims to explore Gadamer’s views on the relationship of understanding and truth, that of language and existence, and of poetry and its interpretation.

کلیدواژه‌ها [English]

• Philosophical hermeneutics
• existence
• understanding
• Language
• Poetry
• Interpretation