نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• محمد رعایت جهرمی

هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

ویتگنشتاین و گادامر به تعبیری، واپسین حلقه‌ها از دو زنجیرة جریان‌ساز فلسفی یعنی تحلیلی و قاره‌ای هستند که باز به تعبیری، انطباق و هم‌گرایی را بر نمی‌تابند. گفتار حاضر، تلقی واگرایانه از این دو جریان را وانهاده و بر آن است تا از رهگذر زبان و بازیمندی‌اش، باب تطبیق و اشتراک را بگشاید. فهم، نزد ویتگنشتاین و گادامر، دغدغه‌ای مشترک است. فهمی که زبانمندی و بازیمندی، شاخصه‌های تعیین‌کنندة آن هستند. تعابیر خاص ویتگنشتاین و گادامر از مفاهیم قاعده‌مندی و انعطاف‌پذیری، زمینه‌ساز تفاوت مفهوم بازی نزد آن‌ها می‌شود. مفاهیم عرف، سنت و شکل زندگی نیز، در رویکرد ویتگنشتاین و گادامر با مفهوم بازی در ارتباط‌اند. از سوی دیگر، بازیمندی را تقارنی است با فرهنگ، پیش‌داوری‌ها و تاریخ. در کنار بررسی این موضوعات، از تقابل‌های بازیمندی و بازیگوشی در زبانمندی فهم، نزد گادامر و ویتگنشتاین نیز سخن خواهیم گفت1

کلیدواژه‌ها

• زبان
• بازی
• بازیمندی
• فهم
• کاربرد

عنوان مقاله [English]

Playfulness of Understanding in Wittgenstein's and Gadamer's Views

نویسنده [English]

• mohammad ra'yat jahromi

چکیده [English]

Wittgenstein and Gadamer, in some sense, are the last links of the two philosophical effective schools, namely the Analytical and the Continental philosophy; two traditions which seems somehow divergent. This paper rejects this divergence and intends to open the door of intercommunity of them by the way of the language and its playfulness. Understanding is a common concern of Wittgenstein and Gadamer of which language based manner and playfulness are two main characteristics. Furthermore, there is a kind of simultaneity between playfulness and culture, tradition, prejudices and history about which we discuss in this paper. Besides, this paper intends to explicate the contrast between playfulness and gamefulness in Gadamer and Wittgenstein‘s thought.

کلیدواژه‌ها [English]

• Language
• Play
• playfulness
• understanding
• Use