نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• بهروز اسدی ¹
• محمد کرمی ²

¹ گروه دروس عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی، کرمانشاه ، ایران

² گروه دروس عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه ، ایران.

چکیده

یکی ازجلوه‌های بروز خیرخواهی یک انسان زمانی است که تصمیم به بخشودنِ فردی خطاکار که او را مورد ستم قرار داده، می‌گیرد. طرفداران دیدگاه شفابخشیِ بخشودن، به جهت اثرِ ویرانگرِ کینه معتقدند بخشودن، بخشاینده و بخشوده شده را رها و قوی می‌سازد. بخشودن تبرئه مجرم نیست بلکه انتخابی برای پایان دادن به چرخه انتقام و واگذاری عدالت به دست خداوند است. در این میان برخی اندیشمندان از جمله نیچه بر مبنای دوگانه‌ی اخلاق بردگان و اشراف، بخشودن را جلوه‌ای از اخلاقِ بردگان و انسان‌های ضعیفی که توان انتقام ندارند، ارزیابی می‌کند. از نظر او بخشش به‌عنوان پوششی برای سرکوب احساسِ کینه‌ و نشانه‌ی ضعفِ شخصیت، عدمِ شفافیت، عدمِ مسئولیت‌پذیری اجتماعی و نبود عدالت است. در خصوصِ اعمالِ خطاکاران، نیچه ضمن تاکید بر انتقام بر فراموشی فعال اصرار دارد. در این نوشتار ابتدا تلاش شده تا با تنقیح و تشریح مفهوم بخشودن آن‌را از مفاهیم رقیب همچون انتقام، عدالت‌خواهی، معذور داشتن، آشتی نمودن و... متمایز نماییم و در ادامه ضمن تبیین دیدگاه نیچه به نقد و بررسی آن اقدام نموده و مغالطه موجود در استدلالش را آشکار کنیم. تاکنون هیچ پژوهش داخلی در خصوص تبیین فلسفی مفهوم بخشودن و ارزیابی دیدگاه نیچه به‌طور خاص صورت نپذیرفته و این مساله نشانه‌ی نوآوری این نوشتار است.

کلیدواژه‌ها

• "بخشودن"
• " انتقام"
• " اخلاق بردگان"
• " فراموشی فعال"
• " عدالت"

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

A philosophical analysis of the concept of forgiveness and its relationship with forgetting, with an emphasis on the critique and analysis of Nietzsche's argument against forgiveness.

نویسندگان [English]

• Behrouz Asadi ¹
• mohammad karami ²

¹ Department of General Studies, Faculty of Medicine, University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran

² Associate Professor, Department of General Studies, Faculty of Medicine, Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran

چکیده [English]

One of the manifestations of a person's benevolence is when he decides to forgive a wrongdoer who has wronged him. Proponents of the healing view of forgiveness, due to the destructive effect of resentment, believe that forgiveness frees and strengthens both the forgiver and the forgiven. Forgiveness is not an acquittal of the guilty, but a choice to end the cycle of revenge and leave justice in the hands of God. Meanwhile, some thinkers, including Nietzsche, based on the duality of the morality of slaves and nobles, evaluate forgiveness as a manifestation of the morality of slaves and weak people who are unable to take revenge. In his opinion, forgiveness is a cover for suppressing the feeling of resentment and a sign of weakness of character, lack of transparency, lack of social responsibility, and lack of justice. Regarding the actions of wrongdoers, Nietzsche, while emphasizing revenge, insists on active forgetting. In this article, we first attempt to clarify and explain the concept of forgiveness, distinguishing it from competing concepts such as revenge, seeking justice, apologizing, reconciliation, etc., and then, while explaining Nietzsche's perspective, we criticize and examine it and reveal the fallacy in his argument. So far, no domestic research has been conducted on the philosophical explanation of the concept of forgiveness and the evaluation of Nietzsche's perspective in particular, and this is a sign of the innovation of this article.

کلیدواژه‌ها [English]

• "Forgiveness"
• "Revenge"
• "Slave Ethics"
• "Active Forgetting"
• "Justice"