نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• فهیمه خوشنویسان

دکتری تخصصی فلسفه دین از مرکز تحصیلات تکمیلی تهران

چکیده

شوپنهاور رنج را به‌عنوان یکی از ویژگی‌های بنیادی و اجتناب‌ناپذیر وجود انسان معرفی می‌کند که ناشی از اراده‌ای کور و بی‌هدف است. این اراده هیچ‌گاه به پایان نمی‌رسد و همواره در جستجوی ارضای تمایلات و خواسته‌های انسان است .در این نگاه، هرگونه میل و خواسته‌ای که انسان‌ها تجربه می‌کنند، به‌طور همزمان با رنجی همراه است ،زیرا این خواسته‌ها هرگز به طور کامل ارضا نمی‌شوند و تنها به ایجاد خواسته‌های جدید می‌انجامند.شوپنهاور معتقد است که این چرخه‌ی بی‌پایان خواسته‌ها و ارضا نشدن آن‌ها، که ناشی از اراده است، تنها منبع اصلی رنج‌های بشری است. او آموزه‌های زاهدانه و نفی اراده را را به عنوان حس رهایی معرفی می‌کند، این مقاله درچارچوب روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی نگاه شوپنهاور به دین می پردازد و نشان می‌دهد که چگونه دین در نظر او می‌تواند تسلی‌بخش باشد، اما به‌طور هم‌زمان محدود و توهمی است .هدف مقاله این است که با وجود بدبینی عمیق شوپنهاور به هستی، موضع او نسبت به کارکرد دین چگونه است .نتیجه بدست آمده این است که شوپنهاور موضعی میانه دارد: او دین را نه کاملاً رد می‌کند و نه آن را به‌عنوان حقیقت بنیادین می‌پذیرد، بلکه دین را به‌عنوان یک ابزار اجتماعی و روان‌شناختی در نظر می‌گیرد، نه یک حقیقت مطلق متافیزیکی.

کلیدواژه‌ها

• شوپنهاور
• دین
• رهایی
• اراده
• بدبینی

موضوعات

• فلسفه

عنوان مقاله [English]

Schopenhauer's view of religion:Religion as a means of liberation from suffering

نویسنده [English]

• Khoshnevisan Khoshnevisan

PhD philosophy of religion

چکیده [English]

Schopenhauer presents suffering as a fundamental and inevitable feature of human existence, resulting from a blind and aimless will. In this framework, religion is presented as a means to reduce and alleviate this suffering. Schopenhauer sees religion not as a metaphysical truth, but as a social and psychological function that humans take refuge in in order to escape the suffering of life. He introduces ascetic teachings and the negation of the will as a way to escape the suffering of the world. This article examines Schopenhauer's view of religion as a means of escape from suffering and shows how, for him, religion can be consoling, but at the same time it is limited and illusory. Schopenhauer therefore takes a middle position: he neither rejects religion outright nor accepts it as fundamental, but analyzes it as a means to alleviate suffering. Schopenhauer sees religion not as a saving truth, but as a temporary means to cope with the suffering and pain of human life.This article attempts to analyze Schopenhauer's view on religion and suffering more comprehensively

کلیدواژه‌ها [English]

• schopenhauer
• religion
• liberation
• will
• pessimism