نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای فلسفه / دانشگاه اصفهان
2 دانشیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان
چکیده
هدف این مقاله بررسی معرفتشناختی تجربه دینی از دیدگاه رودولف اتو است که در آن، با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی عینیت و فرا عقلانی بودن تجربه دینی پرداخته شده است. اتو با رویکردی پدیدارشناسانه و تفکیک نومن از فنومن و ابداع واژهای به نام امر مینوی (The numinous)، بر فرا عقلانی بودن این تجربه تأکید میکند. او با بیان عناصر موجود در تجربه امر مینوی بیان میکند که این عناصر ضرورتاً متوجه متعلّق خود هستند هرچند این متعلّق مبهم باشد و به ساختار فاهمه وارد نشود. وی به پیروی از کانت با تقسیم عالم واقع به دو بخش قابلادراک و غیرقابل ادراک، امر مینوی را مفهومی غیر ادراکی و به معنای دسترسناپذیربودن حقیقت امر مینوی میداند.
اتو حقیقت ادیان ابراهیمی را از سنخ تجربه دانسته که میتواند برانگیختهشده و تجلّی یابد و منظور از وحدت ادیان این است که تجربه دینی در طول تاریخ حقیقتی واحد دارد که به شکلهای گوناگون متجلّی شده است. اتو، وحی در ادیان ابراهیمی را تجلّی و حضور خداوند بر پیامبران دانسته و بر این باور است که تبعیّت از سبک زندگی پیامبران (فعل، قول و تقریر نبی) که محصول این تجربه است باعث میشود ما خود از طریق شهود و احساس، حضور خداوند را دریابیم.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
A Study of the Objectivity and Supra-Rationality of the Numinous and its Relationship with Revelation in the Abrahamic Religions according to Rudolf Otto
نویسندگان [English]
- Sayed Mortaza Hosaini 1
- Parvin Nabian 2
1 Philosophy student at Isfahan University
2 Philosophy Professor at Isfahan University
چکیده [English]
The purpose of this article is to study the epistemology of religious experience from the point of view of Rudolf Otto. Otto emphasizes the supernatural nature of this experience with a phenomenological approach and the separation of the noumenon from the phenomenon and the invention of a word called the numinous. Otto states by expressing the elements present in the experience of the numinous that these elements are necessarily aware of their belonging, even though this belonging is ambiguous and does not enter the structure of understanding. Following Kant, by dividing the real world into perceptible and incomprehensible parts, he considers the numinous as non-perceptible, meaning that the truth of the numinous is inaccessible. Otto saw the truth of religion as the kind of experience that can evoke and transfigure. The unity of religions will mean that religious experience throughout history has a single truth that has manifested itself in various forms. Otto considers revelation in the Abrahamic religions as the manifestation and presence of God in the prophets. He believes that following the lifestyle (act, speech, and lectures) of the prophets, which is the product of this experience, causes us to perceive the presence of God through intuition and feeling.
کلیدواژهها [English]
- Epistemology
- Religious Experience
- Objectivity
- supra-rational
- Revelation