نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری فلسفه عصر جدید، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 دانشیار فلسفه، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 استادیار فلسفه، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

نظریة عدالت رولز، یکی از مشهورترین نظریات در فلسفة سیاسی قرن بیستم است. هابرماس، فیلسوف آلمانی معاصر بر این باور است که رولز از عهدة توجیه این نظریه برنمی‌آید؛ زیرا توجیه این نظریه مبتنی بر مقدماتی است که با سایر دیدگاه‌های رولز قابل جمع نیست. این مقاله با بازخوانی دقیق نظریة عدالت رولز، انتقاد هابرماس را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد که انتقاد هابرماس را به دو صورت می‌توان پاسخ داد؛ پاسخ اول مبنای توجیه را در آنچه رولز، «عقل عمومی» یک جامعه می‌نامد، جست‌وجو می‌کند. این پاسخ با ظاهر سخن رولز هماهنگی بیشتری دارد، اما هابرماس آن را تقریری زمینه‌گرایانه از رولز می‌داند و آن را نمی‌پذیرد. پاسخ دوم با تمرکز بر مفهوم «واقعیت‌های کلی» در نظریة رولز، سعی دارد مبنایی برای توجیه جهان‌شمول و غیرزمینه‌گرایانة نظریة رولز ارائه دهد؛ مبنایی که هابرماس مدعی بود رولز فاقد آن است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Justifiability of John Rolls's Theory of Justice, Examination of Habermas Critique and Search for Answers based on the Role of General Facts

نویسندگان [English]

  • Marzieh Foroozandeh 1
  • Saeed Zibakalam Monfared 2
  • Hossein Mesbahian 3

1 Ph.D in Contemporary philosophy, University of Tehran, Tehran, Iran

2 Associate Professor of Philosophy, University of Tehran, Tehran, Iran

3 Assistant Professor of Philosophy, University of Tehran, Tehran, Iran

چکیده [English]

John Rawls's theory of justice is one of the most famous views in the political philosophy of the twentieth century. Contemporary German philosopher Yurgen Habermas believes that Rawls cannot justify this theory. Because the justification for this theory is based on some special premises that can not be compatible with other Rawls's essential views. This article examines Habermas's critique by carefully reading Rawls' theory of justice. It seems that Habermas's critique can be answered in two ways: The first answer seeks justification in what Rawls calls the "public reason" of a society. This answer is more in line with Rawls' appearance, but Habermas considers this interpretation of Rawls's theory to be contextualist and does not accept it. The second answer tries to focus on the concept of "general facts" in Rawls's theory, and provide a basis for the universal and non-contextual justification of Rawls's theory; the basis that Habermas claimed Rawls lacked.

کلیدواژه‌ها [English]

  • John Rawls
  • Jürgen Habermas
  • theory of justice
  • justification
Dworkin, R. (1973). The Original Position, The University of Chicago Law Review, 40(3), 500–533.
Finlayson, J. G. (2019). The Habermas-Rawls Debate; Columbia University Press.
Habermas, J. (1995). Reconciliation through the public use of reason, remark on John Rawls's political liberalism, journal of philosophy, 92(3), 109-131.
Kymlicka, W. (1989). Liberal Individualism and Liberal Neutrality, Ethics, 99(4), 883-905.
Lehning, P. B. (2009). John Rawls, An Introduction; Cambridge University Press.
McCarthy, T. (1994). Kantian Constructivism and Reconstructivism: Rawls and Habermas in Dialogue, Ethics, 105(1), 44–63.
McMahon, C. (2002). Why There Is No Issue between Habermas and Rawls, The Journal of Philosophy, 99(3), 111–129.
Nagel, T. (1973). Rawls on Justice, philosophical review, 82(2), 220-234.
Pettit, P. (1974) "A Theory of Justice?", Theory and Decision, 4, 311-24.
Rawls, J. (1975). Fairness to Goodness, philosophical review, 84(4), 536-554.
________. (1995). Reply to Habermas, journal of philosophy, 92(3). (The page citations in this article are to the 1996 edition, printed in Political Liberalism.)
________. (1996). Political Liberalism, Paperback edition, New York: Columbia University Press.
________. (1999). A Theory of Justice, Cambridge, . Revised edition (first ed. 1971), MA: Harvard University Press
________. (2000). The Law of Peoples with "The Idea of Public Reason Revisited"; Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts London: England.
________. (2001). Justice as Fairness: A Restatement; E. Kelly (ed.), Cambridge, MA: Harvard University Press.
Root, M. (1996). Philosophy of Social Science, The Methods, Ideals, and Politics of Social Inquiry; Blackwell Publishers; Oxford UK and Cambridge USA.
Rorty, R. (2001). The Priority of Democracy to Philosophy; Princeton University Press.
Sandel, M. J. (1984). he Procedural Republic and the Unencumbered Self, Political Theory, 12(1), 81-96.
Walzer, M. (1981). Philosophy and Democracy, Political Theory, 9(3), 379-399