نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• عطیه زندیه

استادیار فلسفه و کلام، دانشگاه شهید مطهری، تهران، ایران.

چکیده

از آنجا که ویتگنشتاین دارای دو فلسفه است، یکی از دغدغه‌های مفسران او، درک ارتباط بین دو فلسفة اوست. هوتو از جمله مفسرانی است که تلاش کرده ارتباطی وثیق میان فلسفه‌های او برقرار کند تا تفسیری منسجم و سازگار از آن‌ها ارائه دهد. به اعتقاد او، چنین دیدگاهی منجر به رفع اختلافات سطحی و عمیق در فلسفه‌های ویتگنشتاین می‌شود. به بیان هوتو، بستر یکپارچه‌ای که فلسفه‌های ویتگنشتاین را به هم مرتبط می‌کند «غایت فلسفه» از نظر او، و رویکردش نسبت به «ماهیت و معنای زبان» است. بنابر تفسیر هوتو، غایت فلسفه در دو دورة فکری ویتگنشتاین توصیف بوده است. اما رویکرد فلسفی او در مورد ماهیت زبان دچار تحول شده است: تحول از صورت منطقی به صورت زندگی. همت هوتو بر این است که نشان دهد این تحول خواست اصلی ویتگنشتاین نبوده، و در اثر روشی که برای ارائه تفکر خود برگزیده، پیش‌آمده است. او رویکرد ویتگنشتاین در فلسفة دوم را که برمبنای نگرش کارکردی است صحیح می‌داند، اما رویکرد او در فلسفة اول را بر مبنای نظریة تصویری و ناصحیح می‌خواند، و معتقد است سردرگمی ویتگنشتاین باعث وقوع این رویکرد ناصحیح شده است. هوتو قصد دارد روش فلسفة دوم را به فلسفة اول تسری دهد تا کل فلسفه او با یک غایت و یک رویکرد مورد تفسیر قرار گیرد. گرچه نتیجه‌ای که هوتو می‌گیرد بدیع است، اما به این امر می‌انجامد که در رساله، نکته قابل‌ملاحظه‌ای وجود ندارد که ارزش حفظ‌کردن داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

• صورت منطقی
• صورت زندگی
• توصیف
• غایت
• کارکرد

عنوان مقاله [English]

From Logical Form to Form of Life: Daniel Hutto’s Critical Review of Wittgenstein’s Thoughts

نویسنده [English]

• Atieh Zandieh

Assistant Professor of Philosophy and Kalam, Shahid Motahari University, Tehran, Iran;

چکیده [English]

Since Wittgenstein is known for his two philosophies, one of the concerns of interpreters of his thoughts is to understand the relation between his two philosophies. Hutto is one of the interpreters who have endeavored to identify a reliable relation between Wittgenstein’s philosophies in order to present a coherent and consistent interpretation of these philosophies. In his view, this approach results in resolving superficial and profound conflicts in Wittgenstein’s philosophies. In Hutto’s words, an integrated basis that relates Wittgenstein’s two philosophies is Wittgenstein’s “end of philosophy”, and his attitude towards “nature and meaning of language”. Based on Hutto’s interpretation, in two of Wittgenstein’s intellectual periods, the end of philosophy was ‘description’, but Wittgenstein’s philosophical attitude towards the nature of language was evolved: an evolution from logical form to form of life. Hutto attempts to show that this evolution was not Wittgenstein’s main intention and it emerged through the method he applied for offering his thoughts. In Hutto’s view, Wittgenstein’s attitude in his second philosophy is correct, based on the ‘functional attitude’ and his attitude in his first philosophy is faulty, based on the ‘picture theory’, and this fault results from Wittgenstein’s confusion. He intends to extend the second philosophy method to the first philosophy in order to interpret the whole philosophy by one end and attitude. Although his conclusion is exquisite, it results in the conclusion that in Tractatus, there is no substantial point worth keeping.

کلیدواژه‌ها [English]

• Logical Form
• Form of Life
• Description
• End
• Function