نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
گروه فلسفه، دانشگاه عالمه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
روسو در اعترافات به دنبال نمایش خود با تمام خصوصیات حقیقی و طبیعی آن است. او ادعا میکند که خود حقیقی و طبیعی او تنها با در نظر داشتن زنجیرة احساساتش، فهم منشأ این احساسات و مشخص کردن تمایز بین آنها از جهت اصیل یا غیراصیلبودن قابلفهم است. روسو برای رفع اتهام فریب و خودفریبی، نتیجهگیری نهایی در خصوص کیستی خود را به خوانندگان واگذار میکند. علاوه بر آن، روسو باور دارد که تنها خوانش معتبر از جانب خوانندگان توجه به زنجیرة احساساتش بهعوض ساخنار و نسبت رویدادها است. در این نوشتار، با استفاده از تحلیل ریکور از ساختار و طرح روایت، هویت روایی و فن شعر ارسطو مشخص میشود رویدادها در اعترافات در فرم هماهنگیِ ناهماهنگ و ژانر تراژدی پیکربندی شدهاند. این ساختار روایت شکلی از خوانش را به خواننده تحمیل میکند که متفاوت از خوانشِ مدنظر روسو است. به این معنا که بر مبنای تحلیل ریکور از هویت روایی، شخصیت روسو برای مخاطب اعترافات بر مبنای زنجیرة رویدادهای روایی شکل میگیرد و نه بر مبنای زنجیرة احساسات روسو.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Tension between Narrative Structure and Philosophical Content in Rousseau's Confessions
نویسندگان [English]
- seyedeh Melika Sefidari
- Amir nasri
Philosophy, , Allameh Tabatabaei’ University
چکیده [English]
In Confessions, Rousseau is looking for his representation with all its true and natural characteristics. He claims that his true and natural self can only be understood by considering the chain of his feelings, understanding the origin of these feelings and distinguishing between them in terms of being genuine or inauthentic. Rousseau leaves the conclusion about who he is to the readers in order to clear the charge of deception and self-deception. . In addition, Rousseau believes that the only valid reading is for readers to pay attention to the chain of his feelings instead of the chain of events. In this article, by using Ricoeur's analysis of the structure and design of the narrative, the narrative identity and the art of Aristotle's poetry, it is determined that the events in Confessions are configured in the form of discordant harmony and the genre of tragedy. This narrative structure imposes a form of reading on the reader that is different from Rousseau's intended reading. In the sense that based on Ricoeur's analysis of narrative identity, Rousseau's character is formed for the audience of Confessions based on the chain of narrative events and not based on the chain of Rousseau's feelings.
کلیدواژهها [English]
- Autobiography
- Narrative
- Narrative Identity
- Plot
- Written Form