حکمت و فلسفه

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

ارسطو، نظریة علل یا نظریة تبیین‌های چهارگانه؟

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانش‌آموختة دکتری فلسفه، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

کاربرد نابه‌جای «علت» در ترجمة آیتیون و انتقال محتوای مفهومی و متافیزیکی علت فاعلی به سایر علل به‌ویژه علت غایی، سبب تفاسیر و فهم نادرست از این مفهوم بوده است. اگر نسبت میان علت و تبیین در نظر گرفته نشود، خلط میان معنای علت در فلسفة جدید و آیتیا رخ می‌دهد که ناشی ازلحاظ نکردن تفاوت «نظر به واقع» و ذهن یا تمایز مقام ثبوت و اثبات است. در این مقاله به چرایی و چگونگی احصاء علل ارسطویی و سویه‌های وجود شناختی و معرفت‌شناختی نسبت علت و تبیین از دیدگاه او پرداخته می‌شود. دلیل طبقه‌بندی چهارگانة ارسطو از علل و فهم نسبت علّی را باید بر اساس مقولة تغییر و حرکت یا نسبت میان سازنده و مصنوع جست. می‌توان نقش تغییر و حرکت را به‌عنوان بنیاد تحلیل طبیعی علیت بر اساس آموزه‌های به‌خصوص فیزیک و متافیزیک نگریست به‌موازات نظریة علیت ارسطو در تحلیلات ثانی بر مبنای مفاهیم حد وسط قیاس برهانی و حمل کلی ذاتی علّی. می‌توان علت را نوعی تبیین یا به‌اصطلاح قسمی تبیین موسوم به تبیین علّی دانست به‌نحوی‌که تبیین و آیتیا اعمّ از علت است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Aristotle, the Theory of Causes or the Theory of Four Explanations?

نویسنده [English]

  • Seyed Amir Ali Mousavian

PhD of Philosophy, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

چکیده [English]

The inappropriate use of "cause" in the translation of Aition and transferring the conceptual and metaphysical content of active cause to other causes, especially the ultimate cause, has caused misinterpretations and misunderstanding of this concept. If the relationship between cause and explanation is not taken into account, there will be confusion between the meaning of cause in the new philosophy and Aitia, which is caused by not taking into account the difference between "view to fact" and the mind, or the distinction between proof and evidence. In this article, the why and how to enumerate the Aristotelian causes and the ontological and epistemological strains of the relationship between cause and explanation are discussed from his point of view. The reason for Aristotle's fourfold classification of causes and the understanding of the causal relationship should be found based on the category of change and movement or the relationship between the creator and the artifact. The role of change and movement can be considered as the foundation of the natural analysis of causality based on the teachings of physics and metaphysics, in parallel with Aristotle's theory of causality in secondary analyzes based on the concepts of the middle ground of evidential analogy and general causal innateness. It is possible to consider the cause as a type of explanation or as a part of the explanation known as the causal explanation in such a way that it is both an explanation and an explanation of the cause.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aition
  • Aitia
  • Cause
  • Explanation
  • Aristotle
مراجع
ارسطو.(1390). منطق ارسطو (ارگانون)، ترجمة دکتر میرشمس الدین ادیب سلطانی، چاپ دوم، تهران: موسسه انتشارات نگاه.
Annas, J., (1982). “Aristotle on Inefficient Causes,” Philosophical Quarterly, 32 (129): 311–326. https://doi.org/10.2307/2218698; Published by: Oxford University Press on behalf of the Scots philosophical Association and the University of St. Andrews, reprinted in T. Irwin (ed.), Classical Philosophy. Collected Papers, New York/London: Routledge, 1995, pp. 11–27.
Aristotle, Aristotle's Logic (Organon), translated by Dr. Mirshamsuddin Adib Soltani, Negah Publishing House, second edition, Tehran, 2018.
Aristotle, Aristotelis Opera. Berlin, 1831–1870. Vols. 1, 2 Text, ed. I. Bekker
Aristotle and Ross, W. D.( 1936). Aristotle’s Physics: A Revised Text, Oxford: Clarendon Press.
Aristotle. (1981). Metaphysics: a revised text with introduction and commentary, by Ross (first published 1924), Oxford: Clarendon Press.
Aristotle. (1984). The Complete Works of Aristotle: The Revised Oxford Translation, Two Vols. Edited by Jonathan Barnes, Princeton, New Jersey: Princeton University Press.
Balme, D. (1987). “Teleology and Necessity,” in A. Gotthelf and J. G. Lennox (eds.), Philosophical Issues in Aristotle Biology, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 275–286
Barnes, J. (1993). (first published 1975) Posterior Analytics, Second Edition, Translation and notes. Clarendon Aristotle Series, Oxford.
Barnes, J.(2000).  Aristotle:  A Very Short Introduction, Oxford, Oxford University Press.
Bekker, I. (1831). Aristoteles graece. Leipzig: Reimer.
Broadie, S. (1990), “Nature and Craft in Aristotelian Teleology,” in D. Devereux and P. Pellegrin (eds.), Biologie, Logique et Métaphysique chez Aristote, CNRS: Paris, 389–403; reprinted in S. Broadie, Aristotle and Beyond: Essays in Metaphysics and Ethics, Cambridge: Cambridge University Press 2010, 85–100. [This article is printed with the title “Nature, Craft, and Phronesis in Aristotle,” Philosophical Topics, 15 (1987): 35–50.]
Cameron, R. (2010). “Aristotle’s Teleology”, Philosophy Compass 5/12: 1096-1106. https://doi.org/10.1111/j.1747-9991.2010.00354.x
Charlton, William. (2006). (first published 1970), Aristotle’s Physics: Books I and II, Oxford: Oxford University Press.
Code, A. (1999). Routledge History of Philosophy Volume II, Aristotle to Augustine, By David Furley, Rutledge.
Falcon, A. (2019). “Aristotle on Causality”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, available at: http://plato.stanford.edu/entries/aristotle-causality/
Hempel, C. G. and Oppenheim, P. (1953) ‘The Logic of Explanation’, in Reading in the Philosophy of Scienec, edited by H. Feigl and M. Brodbeck, New York. pp. 319-352.
Hocutt, M. ‘Aristotle’s four becauses’, Philosophy 49, 1974, 385- 99. DOI: https://doi.org/10.1017/S0031819100063324
Irwin, T. (1988), Aristotle’s First Principles, Oxford: Clarendon Press .
Kirwan, C. A. (1971). Aristotle: Metaphysics Books Gamma, Delta,  and Epsilon, Oxford: Clarendon Press.
Liddle, H. G., Scott, R., Jones, H. S., & McKenzie, R. (1940). A Greek-English lecixon. Oxford: Clarendon Press.
Marmodoro, A. (2007). “The Union of Cause and Effect in Aristotle: Physics III 3”, Oxford Studies in Ancient Philosophy 32:205-232
Mure, G. R. G. (1925). Posterior Analytics, translation of Aristotle, under the editorship of W. D. Ross.
Perschbacher. (1990). Wesley, J (Editor), The New Analytical Greek Lexicon, United States: Hendrickson Publishers.
Plato.( 1963).  The Collected Dialogues of Plato, Including the letters, edited by edith Hamilton and Huntington Carins, Princeton: Princeton University Press.
Politis, Vassilis. (2005). Aristotle and the Metaphysics, London: Routledge.
Shields, Christopher. (2007). Aristotle, London: Routledge.
Sorabji, R. (1980). Necessity, Cause, and Blame, Perspectives on Aristotle’s Theory, New York: Ithaca.
Stein, N.(2011). “Aristotle's Causal Pluralism,” Archiv für Geschichte der Philosophie, 93: 121–147. DOI:10.515/agph.2011.006,
Vlastos, G. (1969) “Reasons and Causes in the Phaedo”, Philosophical Review 78:291-325. DOI: 10.2307/2183829.
Biblography
Aristotle.(2019). Aristotle's Logic (Organon), translated by Dr. Mirshamsuddin Adib Soltani, second edition, Tehran: Negah Publishing House. [in Persian]
حکمت و فلسفه
دوره 19، شماره 73
فروردین 1402
صفحه 187-210
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار