نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار فلسفه، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران

چکیده

نیچه حقیقت را چه می‌داند؟ این پرسش پروبلماتیک اصلی مقاله حاضر است که در پرتو آن تلاش شده است تا در چارچوب مقتضیات و محدودیت‌های این متن،در مقام یک مقاله، مقدمه‌ای بر طرح برداشتی وحدت‌انگارانه، ایدئالیستی و پویشی از نیچه عرضه شود. در این راستا، ابتدا در مقام مقدمه به بحران پیش روی هر شکلی از نیچه‌پژوهی اشاره‌ای گذرا خواهد شد تا بدین طریق، بتوان امکاناتی را برای صورت‌بندی ایده اصلی مقاله به دست داد. سپس با تمرکز بر کارکردهای مختلف حقیقت نزد نیچه (به ویژه با ارجاع‌های متعدد به آثار متاخر او) و مواجهه دوگانه (منفی/ ایجابی یا انتقادی/ جانبدارانه) او با این مفهوم به‌ترتیب به سه نقد اصلی او به حقیقت، ذیل سه عنوان خواهیم پرداخت: 1- نقد دوجهانیت، 2- نقد ذات‌گرایی و 3- نقد ثبات‌گرایی. در نهایت به کمک نتایج حاصل از این مباحث، طرحی ابتدایی از برداشت وحد‌انگارانه- ایدئالیستی- پویشی از نیچه در انتهای مقاله ترسیم خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Nietzsche's Encounter with Truth: An Introduction to a Monistic Dynamic Idealism

نویسنده [English]

  • Mohammad mehdi Ardebili

Assistant Professor of Pholosophy, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran

چکیده [English]

What is the Truth in Nietzsche’s philosophy? This is the main problem of the present article, in the light of which an attempt has been made, within the framework of the requirements and limitations of this article, to provide an introduction to the discussion of presenting a monistic-idealistic-dynamic conception of Nietzsche. In this regard, first of all, as the introduction, the crisis facing any form of Nietzschean research will be briefly mentioned in order to provide possibilities for formulating the main idea of the article. Then, focusing on Nietzsche's various functions of truth and his dualistic (negative/positive or critical/supportive) encounter with this concept, we will address his main critiques of truth in three ways: 1. Critique of dualism; 2. Critique of essentialism; and 3. Criticism of stability. Finally, with the help of the results of these discussions, a preliminary outline of Nietzsche's monistic-idealistic-dynamic conception will be drawn at the end of the article.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Nietzsche
  • Truth
  • Essentialism
  • Idealism
  • Dualism
اردبیلی، محمدمهدی. (1395). بازخوانیِ انتقادی عناصر مفهومی اندیشه کی‌یرکه‌گور بر مبنای ضدیتش با نظام هگلی، پژوهش‌های فلسفی، (19) سال دهم، صص 23-43.
اردبیلی، محمدمهدی و حسینی، سیدمسعود. (1398)، ایدئالیسم آلمانی: کانت، فیشته، شلینگ، هگل. تهران: انتشارات سمت.
ارسطو. (1397). متافیزیک. ترجمه شرف‌الدین خراسانی. تهران: حکمت.
افلاطون. (1380). مجموعه آثار (چهار جلد). ترجمه محمدحسن لطفی. تهران: انتشارات خوارزمی.
سینربرینک، رابرت .(1395). شناخت هگل‌گرایی. ترجمه مهدی بهرامی. تهران: لاهیتا.
کانت، ایمانوئل. (1394). نقد عقل محض. ترجمة بهروز نظری. تهران: ققنوس.
کی‌یرکه‌گور، سورن. (1384). ترس و لرز.ترجمه عبدالکریم رشیدیان. تهران، نی.
________________.  (1386). «انفسی بودن حقیقت است». در سیری در سپهر جان (مقالات و مقولاتی در معنویت. ترجمه مصطفی ملکیان. تهران، نگاه معاصر.
گمپرس، تئودور. (1375). متفکران یونانی. ترجمه محمدحسن لطفی. تهران: انتشارات خوارزمی.
لایب‌نیتس، گوتفرید ویلهلم فون. (1372). طبیعت چیست؟. در: مونادولوژی و چند مقاله دیگر. ترجمه عبدالکریم رشیدیان. تهران: علمی و فرهنگی.
مارکوزه، هربرت. (1367). خرد و انقلاب، ترجمه محسن ثلاثی. تهران: نقره.
مک‌کواری، جان. (1377). فلسفه وجودی، ترجمه محمدسعید حنایی کاشانی. تهران، هرمس.
نیچه، فریدریش. (1377). تبارشناسی اخلاق. ترجمه داریوش آشوری. تهران، آگه.
____________. (1379). فراسوی نیک و بد، ترجمه داریوش آشوری. تهران: خوارزمی.
____________. (1381). غروب بت‌ها (فلسفیدن با پُتک). ترجمه داریوش آشوری. تهران: آگه.
____________.  (1384). آنک انسان. ترجمه رویا منجم. تهران: کتاب مس.
____________.  (1385). فلسفه، معرفت و حقیقت. ترجمه مراد فرهادپور. تهران: هرمس.
____________. (1391). شیء فی‌نفسه و نمود در: نقادیِ نقد عقل محض. ترجمه محمدمهدی اردبیلی. تهران: بیدگل.
____________.  (1394)، آخرین یادداشت‌ها، ترجمه ایرج قانونی، تهران: آگاه.
____________.  (1397)، چنین گفت زرتشت، ترجمه: داریوش آشوری. تهران: آگه.