نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

پژوهشگر پسادکتری دانشگاه اصفهان

چکیده

ادربرگ به‏‏‏عنوان یکی از صورت‏‏‏گرایان تحلیلی مایل است با اتکاء بر آموزه‏‏‏های آکوئیناس، وحدت شئ را به صورت نسبت دهد. به‏‏‏نظر وی این مهم تنها درگرو آن است که خود صورت واحد باشد نه مرکب. ما در این مقاله نشان داده‏‏‏ایم که هرچند می‏‏‏توان با این ادعای ادربرگ همراۀ کرد اما متافیزیک خاص او توان آن را ندارد که پشتوانه چنین آموزه‏‏‏ای قرار گیرد. بدین‏‏‏منظور ابتدا بر تبیین وی از صورت تمرکز کردیم، سپس استدلال او را بر وحدت صورت بیان کردیم و نشان دادیم که این استدلال دارای نقاط ضعف عدیده است. درادامه استدلال مختار را بر وحدت صورت که برگرفته از ارسطو است، تبیین کردیم. در پایان نشان دادیم که حتی اگر از ضعف‏‏‏های استدلال ادربرگ بر وحدت صورت چشم‏‏‏پوشی کنیم و مدعای او را بر واحد بودن صورت بپذیریم، متافیزیک وی نمی‏‏‏تواند پشتوانۀ این نظریه قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Explaining the Unity of Objects, Including Human Beings, Based on Aquins’s Hylomorphism; the First Interpretation: Properties as Powers

نویسنده [English]

  • Mehdi Amiriyan

Postdoctoral researcher at Isfahan University

چکیده [English]

Relying on the teachings of Aquinas, Oderberg as one of the analytic hylomorphists ascribes the unity of an object to form. His view is that if form is responcible for unity, it should be a simple entity not a composite one. In this article, we have shown that although one can find this view tenable, but his own specific metaphysics cannot support it. In doing so, we first focus on his explanation of form and analyze his argument for form. We argue that his view suffers from many weaknesses. In the sequel, we explained our own argument for unity of form, which is taken from Aristotle. At the end, we showed that even if we ignore the weaknesses of Oderberg’s argument and accept his claim to the unity of form, his metaphysics cannot support this theory.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aristotle
  • Aquinas
  • Oderberg
  • Hylomorphism
  • Unity of Form
  • Regress Argument
امیریان، م؛ کرباسی زاده، ا؛ مروارید، م. (1397). «رابطۀ اجزاء اشیاء از جمله انسان در پرتو مسئلۀ وحدت با اتکاء بر نظریه ساختارگرایی». تازه­های علوم شناختی، شمارۀ دوم (پیاپی 78)، 69-83.
Aquinas, S. (1981). Summa Theologica., F. o. Province, New York: Christian Classics.
Aristotle. (1984). The Complete Works of Aristotle: The Revised Oxford Translation. (J. Barnes, Ed.) princeton: Princeton University Press.
Callus, D. A. (1961). The Origins of the Problem of the Unity of Form. In J. Weisheipl, The Dignity of Science: Studies in the Philosophy of Science Presented to William Humbert Kane (pp. 121-149). Washington: The Thomist Press.
Fine, K. (1994). Essence and modality. Philosophical Perspectives 8: 1-16.
Koslicki, K. (2006). "Aristotle's mereology and the status of form". Journal of Philosophy 103 (12): 715-736.
Oderberg, D. S. (2007). Real essentialism. New York and London: Routledge.