Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student of Transcendent Philosophy, University of Isfahan, Isfahan, Iran.

2 Associate Professor of Philosophy and Kalam, University of Isfahan, Isfahan, Iran;

Abstract

The "Sacred Soul" is a term used by philosophers to often name a person who is severely alike. Mulla Sadra and Qazi Saeed both believe in the connection between this soul and the soul of the Prophet, which necessitates the recognition of its characteristics. In this paper, by direct reference to their works, in the first step, the features of the sacred soul are explained and then, by examining the relation of the holy soul and Prophetic soul, the question of the possibility of access of other human beings to the standard of the soul is evaluated. It must be said that the difference between the ontological and anthropological grounds of Mulla Sadra and Qazi Saeed has led to a difference of opinion between the two thinkers. According to the omnipotence of the existence and the formation of existence, the essential movement and the union of the intelligent and the intelligible ranks the arrogance for a sacred soul from the man that can Conjecture to the soul of the Prophet, but Qazi Saeed who did not accept these bases, reveals the instances of a sacred soul in the universal soul and the soul. Despite this difference in appearance, the relationship of the soul with the soul of the Prophet and other human populations in the thoughts of these two great philosophers is very close, to the extent that their difference of opinion cannot be regarded as a literal contribution of a sacred soul in their philosophical system.

Keywords

قرآن کریم.
ابراهیمی دینانی، غلامحسین. (1385). ماجرای فکری فلسفی در جهان اسلام. تهران: انتشارات طرح نو.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (1352ق). معراج نامه. به اهتمام بهمن کریمی. بی‌‌‌‌جا.
ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله. (1375). الاشارات و التنبیهات. قم: نشر البلاغه.
آشتیانی، سید جلال. (1355). منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران. ج3. مقدمه و تعلیق از هانری کربن. مشهد: انتشارات فلسفی.
حسن‌زاده آملی، حسن. (1359). انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه. قم: بنیاد نهج‌ البلاغه.
رازی، فخرالدین. (1420ق). مفاتیح الغیب. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
رازی، فخرالدین. (1407ق). المطالب العالیه. بیروت: دارالکتاب العربی.
رحیم‌پور، فروغ‌السادات؛ توکلی، زهرا. (1395). «حدس از نگاه ابن‌سینا و فخررازی»، فصلنامۀ حکمت سینوی، دورۀ 20، شمارۀ 55، 23-5.
طوسی، محمدبن‌حسن. (1375). شرح الاشارات و التنبیهات. ج1. 2. قم: نشر البلاغه.
فیاض لاهیجی، عبدالرزاق. (1383). گوهر مراد. تهران‏: نشر سایه.
قاضی سعیدقمی، محمد‌بن‌محمد مفید. (1362). کلید بهشت. تصحیح سید محمد مشکوة. تهران: چاپخانه کبری.
قاضی سعیدقمی، محمد‌بن‌محمد مفید. (1381).  الاربعینیات لکشف انوار القدسیات. تصحیح نجفقلی حبیبی. تهران: مرکز نشر میراث مکتوب.
قاضی سعیدقمی، محمد‌بن‌محمد مفید. (1395). شرح توحید صدوق. تصحیح نجفقلی حبیبی. ج1. 2. 3. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
ملایری، موسی. (1384). تبیین فلسفی وحی از فارابی تا ملاصدرا. قم: کتاب طه.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1354). المبدأ و المعاد. تصحیح سید جلال آشتیانی. تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1360الف). اسرار الآیات. مقدمه و تصحیح محمد خواجوی. تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1360ب). الشواهد الربوبیة فى المناهج السلوکیة. تصحیح و تعلیق از سید جلال‌الدین آشتیانى‏. مشهد: المرکز الجامعى للنشر.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1362). اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه (منطق نوین). ترجمه و شرح عبدالحسین مشکوه الدینی. تهران: انتشارات آگاه.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1363). مفاتیح الغیب. تصحیح محمد خواجوی. تهران: موسسه تحقیقات فرهنگی.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1366الف). تفسیر القران الکریم. ج 4، 6. قم: بیدار.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1366ب). شرح اصول کافی. ج1، 2. تهران: موسسه مطالعات فرهنگی.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1378). التنقیح فی المنطق. تصحیح و تحقیق غلامرضا یاسی‌پور. تهران: انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم.  (1387). المظاهر الإلهیّة فی اسرار العلوم الکمالیة. تصحیح سید محمد خامنه‌ای. تهران: انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (1981م). الحکمة المتعالیة فى الاسفار الأربعة العقلیة. ج1، 3، 6،7، 8، 9. بیروت: دار احیاء التراث العربی.