نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• یاسمن هشیار

استادیار فلسفه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران

چکیده

بنا بر برخی تفاسیر، متافیزیک ارسطو اثری منسجم و یکپارچه نیست و موضوع واحدی را دنبال نمی‌کند؛ به عبارت دیگر، در هر دو یا سه کتاب، یک موضوع به عنوان موضوع متافیزیک معرفی می‌شود؛ مثلاً ارسطو در کتاب چهارم، از تعبیر بدیع «موجود بما هو موجود» و در کتاب هفتم از «اوسیا» به عنوان موضوع این دانش یاد می‌کند. در این مقاله سعی بر این است که منظور ارسطو را از این تعابیر و نیز ارتباط آن‌ها را با یکدیگر و نیز با سایر مفاهیم دیگری که نقش اساسی در متافیزیک ارسطو ایفا می‌کنند؛ نظیر مفهوم ذات و صورت روشن کند تا بدین ترتیب مشخص شود آیا می‌توان تفسیر بدیلی ارائه کرد که نشان دهد ارسطو توانسته‌است دانشی نو را با موضوعی جدید و واحد در این کتاب پی‌ریزی کند و به دشواری‌های کتاب بتا به عنوان نقشة راه این کتاب پاسخ بگوید. این مقاله با تمرکز بر کتاب‌های اول، سوم، چهارم و هفتم متافیزیک سعی در بررسی موارد فوق و در مواضعی نشان دادن نوآوری‌های ارسطو و نیز برخی وجوه افتراق فلسفة وی از فلسفة افلاطون دارد.

کلیدواژه‌ها

• ارسطو
• موضوع متافیزیک
• موجود بما هو موجود
• موجود نخستین (اوسیا)
• ذات
• صورت
• دشواری
• افلاطون

عنوان مقاله [English]

Aristotle and the Subject of Metaphysics

نویسنده [English]

• Yassaman Hoshyar

Assistant Professor of Islamic Azad University, Tehran North Branch, Tehran, Iran;

چکیده [English]

According to some interpretations, Aristotle's metaphysics is not a coherent and unified work and does not follow a single issue; in other words, in each two or three books a subject is introduced as a subject of metaphysics. ; For example, in the fourth book, Aristotle refers to a new phrase “being qua being” and in the seventh book, he used the term “Ousia” as the subject of this episteme. In this paper, we try to clarify Aristotle's view of these terms, as well as their relationship with each other, and also with other concepts that play an essential role in Aristotle's metaphysics (such as the concept of essence and form). In this way, it becomes clear whether an alternative interpretation can be presented to show that Aristotle has been able to establish a new episteme with a new and unique subject in this book and has been able to respond to the difficulties of the Beta book (aporia of Beta) as a the guideline of Metaphysics. By concentrating on four books of Metaphysics (I, III, IV, and VII), this article tries to investigate the above items and show Aristotle's innovations in some positions, as well as some aspects of his philosophical differentiation of Plato's philosophy.

کلیدواژه‌ها [English]

• Aristotle
• the Subject of metaphysics
• Being qua being
• Primary being (Ousia)
• Essence
• Form
• Difficulty
• Plato