مریم پرویزی؛ قاسم پورحسن
چکیده
پایان فلسفه تطبیقی، مهمترین و آخرین دیدگاه به این رویکرد است. فلسفه تطبیقی تاکنون با مخالفتهای گوناگونی روبرو شده است، در برابر این انتقادات پرسشی مطرح میشود که آیا این مخالفتها به ذات فلسفه تطبیقی است یا به علت ناخرسندی یا ناکارآمدی آن است؟ پژوهش حاضر به بررسی زمینهها، علل و دلایل مخالفت با فلسفه تطبیقی میپردازد. در این ...
بیشتر
پایان فلسفه تطبیقی، مهمترین و آخرین دیدگاه به این رویکرد است. فلسفه تطبیقی تاکنون با مخالفتهای گوناگونی روبرو شده است، در برابر این انتقادات پرسشی مطرح میشود که آیا این مخالفتها به ذات فلسفه تطبیقی است یا به علت ناخرسندی یا ناکارآمدی آن است؟ پژوهش حاضر به بررسی زمینهها، علل و دلایل مخالفت با فلسفه تطبیقی میپردازد. در این نوشتار با روش تحلیلی- توصیفی به پیدایش فلسفه تطبیقی و سیر تحولات آن تا به دوران جدید و رسیدن به دیدگاه مخالفان پرداخته میشود. در این راستا ابتدا دیدگاه مخالفان فلسفه تطبیقی و قائلان به پایان، غرض و ادلۀ ایشان در چارچوب تعریفهای ارائهشده از «پایان» بررسی میشود. پایان به سه معنای امتناع، کمال و اتمام به کار میرود و دیدگاه مخالفان عمدتاً در معنای امتناع گنجانده میشود. در این پژوهش خاستگاه فلسفه تطبیقی و سپس رویکردهای عمده (توجه به شباهتها و تفاوتهای صرف پیشااورسلی، تشابه در تناسب اورسل، پدیدارشناسی کربن و شهود ذات و رجوع به خاستگاه مشترک در ایزوتسو) در دوران جدید مطرح میشوند. سپس با ارائه رویکرد چهارم (که بازبینی در مفهوم فلسفه تطبیقی و ارائه تعریفی مختار است) پاسخی به مخالفان فلسفه تطبیقی داده میشود. تعریف ارائه شده خلاءهایی که در فلسفه تطبیقی دیده میشود را پر کرده و چشماندازی جدید ارائه میکند. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که مخالفتهای صورت گرفته به فلسفه تطبیقی و اعتقاد به پایان آن، به دلیل عدم فهم صحیح از فلسفه تطبیقی و تعریف دقیق از آن است و ذات فلسفه تطبیقی با امتناع و پایان روبرو نیست. آخرین معنای از پایان را میتوان «راهی متفاوت» برشمرد که تفسیری بدیع از معنای پایان است.