%0 Journal Article %T آزادی اگزیستانسیال و آزادی استعلایی در اندیشۀ هایدگر %J حکمت و فلسفه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-3238 %A آزادانی, زکیه %A بهشتی, سید محمدرضا %D 2018 %\ 03/21/2018 %V 14 %N 53 %P 7-24 %! آزادی اگزیستانسیال و آزادی استعلایی در اندیشۀ هایدگر %K آزادی اگزیستانسیال %K آزادی استعلایی %K دازاین %K جهان %K هستی %K نامستوری %R 10.22054/wph.2018.8663 %X این مقاله می‏کوشد ایدۀ آزادی در اندیشۀ هایدگر را در سه مقطع فکری او و بر اساس سه مفهوم انسان، جهان و هستی مورد بررسی قرار دهد. اگر مسئلۀ آزادی در هستی و زمان، حول محور دازاین جریان دارد و به بازگشت دازاین به ذات خودش به‏مثابه امکان محض برای کسب آزادی‏اش می‏پردازد، نوشته‏های بین سال‏های 1928 تا 1931، مفهوم آزادی استعلایی را در نسبت با مفهوم جهان مطرح می‏کنند. در اینجا آزادی به‏مثابه بنیادِ هر بنیان‏گذاری، هرگونه مواجهه و نسبت‏برقرارکردن انسان با جهان و بدین‏سان طرح‏افکنی و ساخت آن را ممکن می­کند. سرانجام، از سال 1931 به بعد، مفهوم آزادی بیش از هر چیز با مفهوم هستی گره می‏خورد و به‏مثابه شرط امکان آشکارشدن حقیقت یا نامستوری تبیین می‏شود. اکنون، آزادی مقدم بر هرگونه آزادی ایجابی و سلبی، بر مجال‏یافتگی1 برای نامستورسازی موجود دلالت می‏کند و انسان آزاد به‏مثابۀ محل و مجال ظهور هستی معرّفی می‏شود. %U https://wph.atu.ac.ir/article_8663_6e62625541d0f682c0703bc14f5a36a2.pdf