TY - JOUR ID - 8064 TI - انسان، غایتی بی‌کران تبیین نظری و عملی فرمول غایت فی‌نفسه و بررسی تفسیر نتیجه‌گرایانۀ دیوید کامیسکی JO - حکمت و فلسفه JA - WPH LA - fa SN - 1735-3238 AU - احمدی افرمجانی, علی اکبر AU - حاتم‌پوری, حمزه حجت AD - دانشیار فلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. AD - دانشجوی دکترای فلسفه، دانشگاه علامه‌ طباطبائی، تهران، ایران. Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 13 IS - 51 SP - 25 EP - 46 KW - انسان غایت‌فی نفسه KW - ابزار محض KW - سعادت دیگران KW - نتیجه‌گرایی کانتی KW - قربانی‌کردن انسان DO - 10.22054/wph.2017.8064 N2 - انسان غایت فی‌نفسه است. این دومین صورت‌بندی کانت از امر مطلق است که در مرحلۀ عمل، برای کانت بیشترین کارکرد را دارد. مراد از غایت فی‌نفسه‌بودن و ابزار نشدن چیست؟ چگونه می‌توان از فرمول غایت فی‌نفسه در عمل استفاده کرد؟ این صورت‌بندی که غایت‌مدار می‌نماید چه نسبتی با اخلاق‌های نتیجه‌گرا و فایده‌گرا دارد؟ این‌ها سه پرسش اساسی است که در این نوشته آن‌ها را پی‌ می‌گیریم، هرچند موضوع اصلی بحث ما پرسش سوم است. ابتدا، صورت‌بندی دوم از امر مطلق را قدری توضیح می‌دهیم. سپس به‌اختصار، درخصوص نحوۀ کاربرد فرمول غایت فی‌نفسه سخن می‌گوییم که چه احکام سلبی و ایجابی‌ای از دل آن بیرون می‌آید. در مرحلۀ آخر به تفسیری از دیوید کامیسکی1 اشاره می‌کنیم که می‌گوید از دل صورت‌بندی دوم، می‌توان اخلاق هنجاری نتیجه‌گرایانه استخراج کرد. با دقت و تفصیل، این تفسیر؛ یعنی نتیجه‌گرایی کانت را ارزیابی و نقد می‌کنیم. UR - https://wph.atu.ac.ir/article_8064.html L1 - https://wph.atu.ac.ir/article_8064_edaba4aad8d78361c57ca4c5871ef40e.pdf ER -