TY - JOUR ID - 6114 TI - تحلیلی بر ضرورت تعامل میان مابعدالطبیعه و علوم JO - حکمت و فلسفه JA - WPH LA - fa SN - 1735-3238 AU - مرادخانی, علی AD - هیئت علمی دانشگاه آزاد تهران شمال Y1 - 2009 PY - 2009 VL - 5 IS - 18 SP - 121 EP - 132 KW - مابعدالطبیعه KW - علوم KW - تعامل KW - گسست KW - عقلانیت DO - 10.22054/wph.2009.6114 N2 - این مقاله تأملی است در باب تعامل میان مابعدالطبیعه و علوم که نمونهای از آن در عصر پیشمدرن، در نظام ارسطو تحقق یافت. با این حال، این تعامل به تدریج با ظهور انقلاب علمی، به ویژه علم کلاسیک، در قرن هفده و هجده، در عصر مدرن تضعیف شد. در قرن نوزده، پیدایش پوزیتیویسم موجب شد تا مابعدالطبیعه معناداری خود را از دست بدهد و بیرون از حوزه شناخت و در قلمرو امیال و عواطف قرار گیرد. در قرن بیستم، فلسفهها و نظامهای مابعدالطبیعی در معنای سنتی خود نتوانستند علوم را هدایت کنند و از طریق مطرح کردن مسائل تخصصی در حوزههای زبان و منطق، به نوعی از علوم اعلام استقلال کردند اگرچه، این استقلال، از مابعدالطبیعه و فلسفه در برابر فناوری و علم حمایت کرد اما در این میان، مابعدالطبیعه نقش مهم خود را در طرح عقلانیت در حوزة علوم از دست داد. این مقاله پس از یک مقدمة مختصر به توضیح این مسئله میپردازد و استدلال میکند که این مسئله امری فنی و علمی نیست بلکه به حیات بشر مربوط میشود. UR - https://wph.atu.ac.ir/article_6114.html L1 - https://wph.atu.ac.ir/article_6114_80f410687184fe27524d063a3875f2b7.pdf ER -