TY - JOUR ID - 6106 TI - هانری کربن: از هایدگر تا ملاصدرا هرمنوتیک و پیوستگی در طلب هستی JO - حکمت و فلسفه JA - WPH LA - fa SN - 1735-3238 AU - اکبریان, رضا AU - نوو اگلیز, املی AD - هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی AD - دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی Y1 - 2008 PY - 2008 VL - 4 IS - 14 SP - 111 EP - 136 KW - هانری کربن KW - مارتین هایدگر KW - ملاصدرا KW - وجود KW - هرمنوتیک KW - حکمت متعالیه KW - فلسفۀ غرب DO - 10.22054/wph.2008.6106 N2 - این واقعیت که هانری کربن عرصۀ فلسفۀ غرب را رها کرد تا خود را کاملاً وقف فلسفۀ اسلامی و حکمای ایرانی نماید، معمولاً به عنوان گسستگی و شکافی عمیق در سیر تفکر فلسفی او تلقی می‌شود. این مقاله بر آن است تا نشان دهد که نه تنها هیچ تضاد و شکافی در کار نیست، بلکه در واقع پیوستگی عمیقی در سیر حِکمی کربن وجود دارد، پیوستگی و تداومی که از یک منشأ واحد، یعنی همان طلب هستی، هدایت می‌شود. بنابراین، کربن که به طرزی ژرف از مسئلۀ اصلی فلسفۀ هایدگر، یعنی وجود بما هو وجود، و نیز از روش هرمنوتیکی او متأثر بود، با کشف حکمت متعالیۀ ملاصدرا به درجه و درک دیگری از هستی رسید. این نگرش تطبیقی، منجر به تبدیل «بودن برای مرگ» در فلسفۀ هایدگر به «بودن برای ماورای مرگ» در حکمت ملاصدرا شد. همچنین به یُمن همین نگرش تطبیقی، ارتباط وثیق بین اشکال وجود و ادراک، و نیز نقش مکمّل فلسفه و عرفان برای یکدیگر، آشکار و هویدا گشت. قلمرو اخیر، البته، میدان اصلی و حقیقی‌ای است که با معرفت حضوری می‌توان در آن به اصالت بنیادین وجود دست یافت. UR - https://wph.atu.ac.ir/article_6106.html L1 - https://wph.atu.ac.ir/article_6106_16ec2fafb8639a30a5241432fe4aa92d.pdf ER -