TY - JOUR ID - 5855 TI - تقریر هایدگر از ایدئالیسم افلاطونی به عنوان خاستگاه استتیک JO - حکمت و فلسفه JA - WPH LA - fa SN - 1735-3238 AU - رحمانیان, احمد AU - مصطفوی, شمس الملوک AD - هیئت علمی دانشگاه تهران AD - هیئت علمی دنشگاه آزاد واحد تهران شمال Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 8 IS - 31 SP - 121 EP - 138 KW - استتیک KW - هنر KW - زیبایی KW - وجود KW - حقیقت و نمود DO - 10.22054/wph.2012.5855 N2 - یونانیان هرگز واژه ای مطابق با آنچه ما به معنی دقیق کلمه از واژه هنر مراد می کنیم نداشتند اما دو مفهومpoiesis و techne را که معنایی گسترده تر از هنرهای زیبای امروزی داشتند برای اشاره به این معنا به کار می بردند. poiesis به معنی فرا-آوردن یا ساختن بود که در آن to on یعنی امر حاضر یا هستنده، به حضور می آمد که به دو طریق اساسی techne و physis روی می داد. در که امروزه آن را به طبیعت ترجمه می کنند اما نزد یونانیان واجد دلالتی گسترده تر از این بود چرا که خدایان نیز در آن به سر می بردند موجودات از جانب خود و در techne از جانب دیگری یعنی technites به حضور می آمدند. اما تغییر جهتی که با افلاطون در تفکر یونانی پدید آمد در تفکر به هنر نیز قابل ردگیری است. چنانکه به گفته هایدگر نزد افلاطون وجود در نسبت ذاتی است و نیز بی گمان به همان اندازه معادل است با خود نشان دادن و پدیدار گشتن، با خود نشان دادن آنچه درخشنده است و نیز آنچه به راستی خود را نشان میدهد و درخشنده تر از هر چیز است امر زیباست. کار هنری، به واسطه idea می رود تا در مقام امر زیبا، به مثابه ekphanestatan پدیدار گردد. این را می توان یکی از مولفه های اساسی تفکر استتیکی به هنر دانست که هایدگر خود به آن اشاره کرده است. اما افزون بر این، دو رویداد دیگر نیز در تفکر افلاطون قابل تشخیص اند که می توان آنها را به عنوان خاستگاه دیگر مولفه های اساسی استتیک معرفی نمود. فاصله افتادن میان هنر و حقیقت و نیز جدایی زیبایی از حقیقت. UR - https://wph.atu.ac.ir/article_5855.html L1 - https://wph.atu.ac.ir/article_5855_6a42f3127013b7bb902d34062908eeba.pdf ER -