TY - JOUR ID - 14403 TI - پدیده عشق در حیوانات از دیدگاه حکمت صدرایی JO - حکمت و فلسفه JA - WPH LA - fa SN - 1735-3238 AU - میرزایی, حمیدرضا AD - دانشیار علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 17 IS - 66 SP - 151 EP - 176 KW - حکمت صدرایی KW - ملاصدرا KW - حیوانات KW - احساسات KW - عشق DO - 10.22054/wph.2021.58004.1937 N2 - این بررسی به منظور تبیین دیدگاه هستی شناسی صدرایی در مورد ماهیت پدیده عشق غریزی و نهفته در وجود حیواناتِ غیر انسانی با استفاده از روش پیمایشی و نیز تحلیلی - توصیفی (اسنادی کتابخانه ای) انجام شده است. موسس حکمت متعالیه معتقد است که در کلِّ عالم هستی، از پست ترین موجودات تا عالی ترین آن‌ها عشق سَریان دارد. بر اساس نظر ملاصدرا، حیوان یکی از موجودات متن واقع است که دارای صفات کمالی مختص به مراتب خود است. حیوانات دارای نفس هستند که از آثار آن، کمالاتی از قبیل حیات، درک ، اختیار و عشق است. از منظر حکمت صدرایی، عشق یکی از کمالات وجود حیوان است. مبانی حکمت صدرایی برای اثبات وجود و سریان کمال عشق در حیوان عبارتست از اینکه وجود "اصیل"، "بسیط"، "مشکّک" و مساوق با حیات و ادراک (شعور) و عشق است و خدا معشوق‌ حقیقی‌ تمام‌ موجودات‌ از جمله نفوس حیوانات است. همه ی حیوانات عاشق هستند اما به لحاظ وجودی، مرتبه ای دارند و به قدر شدت و ضعف در مرتبه حیوانی خود به زیور کمالات آراسته اند، یعنی؛ همه حیوانات در یک سطح نیستند و حدِّ این کمالات به تناسب سهم آنان از وجود بستگی دارد. اما هر حیوانی که عالی ترین سهم را از مرتبه ی خویش داراست از عشق بیشتری نیز برخوردار است. به باور صدرالدین، به لحاظ تکاملی، حیوان تنها تا جایى مى‏تواند پیش رود که انسانیت از آن جا آغاز مى‏شود. UR - https://wph.atu.ac.ir/article_14403.html L1 - https://wph.atu.ac.ir/article_14403_eb3dc4fd76318f626a2b4ba0ed0d0d1a.pdf ER -