ORIGINAL_ARTICLE
خردِ اروسی و ناخودآگاه فردی، راهی برای خروج از بنبستِ عقلِ تکساحتی
هربرت مارکوزه فیلسوف فرانکفورتی و عضو موسسه مطالعات تحقیقات اجتماعی، تلاش کرده است تا مفهوم عقل از منظر هگل را با تعریف جدیدی ارائه دهد. او در نگاه متفاوت خود با اضافه کردن روانکاوی درصدد است تا نشان دهد که مقولة شناخت و خودآگاهی بدون پرداختن به بخشهای پنهان ذهن میسر نمیشود. او با مدد از روانکاوی فرویدی به این مسئله میپردازد که بخش مهم شناخت میل است که توسط سیستم استبداد و دیکتاتوری در تاریخ سرکوب شده است به همین دلیل اجازة تغییر به سوژه و جامعه عموماً داده نمیشود. برای مارکوزه ساحت زیباییشناسی و هنر (تا حدی به عنوان عنصری زنانه) بخشهایی هستند که به ناخودآگاه روان مربوط شده و از طریق آنها میتوان به شناخت بخشهای مغفول و موقعیت میلِ فردی پرداخت و به آزادی نزدیک شد. بررسی مورد مطالعاتیای چون کمالالملک از فرهنگ ایرانی با توجه به تمام زوایایی که مارکوزه آن را شرح میدهد مثال بسیار خوبی است. هنرمندی که با دیدنِ تغییر در جهانِ مدرن غرب، تغییر نمیکند و برعکس در برابر آن مقاومت نیز میکند و اتفاقاً به خودآگاهی مورد نظر مارکوزه نائل نمیشود. همین مسئله موضع مارکوزه را با پیچیدگی جدیدی روبهرو میکند که فراروی از نظر مارکوزه-فورید را ضروری میداند. این نوشتار تلاش میکند تا ناکافی بودن هر کدام از دیدگاههای فلسفی و روانکاوی را با توجه به مثال گفتهشده بکاود و بگوید میلِ سوژة درگیر ناخودآگاه، خیلی پیشتر از دورة بلوغاش در عنفوان کودکی مصادره شده و وی از هرگونه حرکتی عقیم و ناتوان است. در این روایت جدید مشخص میشود که مفهوم عقل به بازیابیای فراتر از صرف تحقق زیباییشناسیِ مدنظر مارکوزه و به نوعی مواجهه با تروما نیاز دارد و بنبستهای آن از آنچه که هگل، مارکوزه و فروید میپندارند جدیتر و عمیقتر بوده و راه حلی انضمامی و البته غیرشعاری طلب میکند.
https://wph.atu.ac.ir/article_11969_26a4f6f6f274262d7d8fca13154be6b8.pdf
2020-12-21
7
28
10.22054/wph.2020.49816.1812
فروید
مارکوزه
منفیت
میل
کمالالملک
علی اکبر
احمدی افرمجانی
a.a.ahmadi.a@gmail.com
1
دانشیارفلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
سهیلا
منصوریان
soheilamansourian@gmail.com
2
دانشجوی دکتری فلسفه هنر، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
AUTHOR
ابراهیمزاده، حمزه. تعقیب لکان در نمایشنامههای ایرانی. تهران: نشر محقق. 1398.
1
افلاطون. دورهی آثار (جلد 1). ترجمة حسن لطفی. تهران: نشر خوارزمی. 1380.
2
بیزر، فردردیک. هگل. ترجمة مسعود حسینی. تهران: نشر ققنوس. 1393.
3
آگامبن، جورجیو. زبان و مرگ: در باب جایگاه منفیت. ترجمة پویا ایمانی. تهران: نشر مرکز. 1391.
4
پین، مایکل. لکان، دریدا، کریستوا. ترجمة پیام یزدانجو. تهران: نشر مرکز. 1380.
5
تاجیک. محمدرضا. روانکاوی و سیاست. مجلة پژوهش علوم سیاسی شمارة چهارم: بهار و تابستان 1386.
6
جی. مارتین. مکتب فرانکفورت و روانکاوی. ترجمة یوسف اباذری. مجلة ارغنون. شمارة 22: پاییز 1382.
7
ژیژک. اسلاوی. گزیدة مقالات نظریه، سیاست، دین. ترجمة مراد فرهادپور، مازیار اسلامی، امید مهرگان. تهران: گام نو. 1384.
8
ژیژک. اسلاوی. کژنگریستن. ترجمة مازیار اسلامی، صالح نجفی. تهران: نشر نی. 1396.
9
فروید، زیگموند. ورای اصل لذت. ترجمة یوسف اباذری. (نسخة الکترونیکی چاپشده در سایت صدای اندیشه: 1382).
10
کریچلی، سایمون. لاکان. ترجمة علی بهروزی. تهران: رخداد نو. 1392.
11
مارکوزه، هربرت. در باب اقتدار. ترجمة مجتبی گلمحمدی و علی عباسبیگی. تهران: گام نو. 1386.
12
مارکوزه، هربرت. اروس و تمدن. ترجمة امیرهوشنگ افتخاریراد. تهران: نشر چشمه. 1388.
13
مارکوزه، هربرت. خرد و انقلاب. ترجمة محسن ثلاثی. تهران، نشر ثالث: 1392.
14
مارکوزه، هربرت. بعد زیباییشناسی. ترجمة داریوش مهرجویی. تهران: نشر هرمس. 1394.
15
موللی، کرامت. مقدماتی بر روانکاوی لکان: منطق و توپولوژی. تهران: نشر دانژه. 1388.
16
موللی، کرامت. مبانی روانکاوی فروید و لکان. تهران: نشر نی، چاپ پنجم. 1389.
17
وال. ژان. ناخشنودی آگاهی. ترجمة باقر پرهام. تهران: نشر آگاه. 1387.
18
هگل، فردریش. پدیدارشناسی. ترجمة باقر پرهام. تهران: نشر آگاه. 1390.
19
Adkins, Brendt. Death and Desire in Hegel, Heidegger and Deleuze. Edinburgh University Press: 2007.
20
Pippin, Robert. Hegel on self-consciousness: Desire and death in the phenomenology of spirit. Princeton University Press: 2011.
21
Butler, Judith. Subjects of Desire. Columbia University Press: 2012.
22
Homer, sean. Jacuse Lacan’s Ecrits: A selection. Routledge: 2005.
23
Honneth, Axel. The struggle for recognition: the moral grammar of social conflicts. Cambridge University Press: 1995.
24
Fremstad, John. Marcuse: the dialectic of hopelessness. The Western Political Quarterly, Vol. 30. No. 1. March 1977.
25
Freud, Sigmund. Negation. Contemporary frued turning and critical issues, IPA publications committee: 1925.
26
Kalkavage, Peter. The logic of desire: an introduction to Hegel’s Phenomenology of spirit, Pennsylvania: 2007.
27
Lacan, Jacuse. Ecrits: “On mirror stage”. Trans. Alan Sheridan, Routledge: 1977.
28
Silverman, Hugh. J. Philosophy and Desire. Routledge: 2000.
29
مقالات فارسی
30
عادل، شهابالدین. گنجهای، معصومه. ابژة غایب لکان و نقد روانکاوانه فیلم. مجلة مطالعات بینارشتهای ارتباطات و رسانه، دورة 1، شمارة 1، پاییز 1397.
31
محسنی، محمدرضا. زبان و ناخودآگاه. مجلة پژوهشهای زبانهای خارجی. شمارة 38. صفحات 85-98، تابستان 1386.
32
ORIGINAL_ARTICLE
مفهوم عالم زیسته در اندیشة هوسرل
اصطلاح عالم زیسته که بهموازات موضوعاتی چون «مفهوم طبیعی عالم» و «عالم محیط» مطرح میشود، از اهمیت زیادی در فلسفة متأخر هوسرل برخوردار است؛ مفهومی بسیار پیچیده و چندمعنایی است که به تفاسیر متفاوت و غالباً متضاد منجر شده است. این مفهوم در کتاب بحران از سه حیث عالمسرشتی (mundan) و هستیشناختی و استعلایی بررسی میشود و از این طریق معانی متفاوتی به خود میگیرد که به طور خلاصه چنین اند: عالم زیسته: 1) عالم موضع طبیعی است؛ 2) عالم میانسوبژکتیو عمل است که شامل همة آن چیزهایی میشود که انسان هروز در عمل به آنها میپردازد؛ 3) عالمی است به ادراک داده شده؛ 4) عالم روحانی و تاریخی فرهنگ است؛ 5) عالم مقدم بر علم (پیشاعلمی) است که در تضاد با ابژکتیویسم، بهویژه ابژکتیویسم عصر جدید که با سیر تحول علوم طبیعی در پیوند است؛ 6) یکی از راههای ورود به قلمروی استعلایی است. این نوشته به نسبت عالم زیسته با علوم، با فرهنگ و با قلمروی استعلایی میپردازد.
https://wph.atu.ac.ir/article_11966_37568b7de399a5cd22a598532d44a3c9.pdf
2020-12-21
19
52
10.22054/wph.2020.55496.1897
عالم زیسته
علوم
فرهنگ
قلمروی استعلایی
بهمن
پازوکی
bahmanpazouki@yahoo.de
1
استادیار فلسفه، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
Husserl, Edmund (1950a). Cartesianische Meditationen und Pariser Vorträge. Hrsg. und eingeleitet von Stephan Strasser, The Hague, Netherlands, Martinus Nijhoff (Hua I).
1
______________ (1950b). Ideen zu einer reinen Phänomenologie und phänomenologischen Philosophie. Erstes Buch: Allgemeine Einführung in die reine Phänomenologie. Hrsg. von Walter Biemel. The Hague, Netherlands, Martinus Nijhoff (Hua III/1).
2
______________ (1974). Formale und transzendentale Logik. Versuch einer Kritik der logischen Vernunft. Mit ergänzenden Texten. Hrsg. von Paul Janssen. The Hague, Netherlands, Martinus Nijhoff (Hua XVII).
3
______________ (1976). Die Krisis der europäischen Wissenschaften und die transzendentale Phänomenologie. Eine Einleitung in die phänomenologische Philosophie. Hrsg. von Walter Biemel, The Hague, Netherlands, Martinus Nijhoff (Hua VI).
4
______________ (2008). Die Lebenswelt. Auslegungen der vorgegebenen Welt und ihrer Konstitution. Texte aus dem Nachlass (1916–1937). Hrsg. von Rochus Sowa, Dordrecht, The Netherlands, Springer (Hua XXXIX).
5
ORIGINAL_ARTICLE
گذر به ایدهآلیسم عینی و تحقق شناخت و آگاهی در بستر پدیدارشناسی هگل
مسئلة شناخت یکی از مسائل مهمی است که فیسلوفان بر آن بودهاند تا با مواجهه به جهان واقعیت بیرون فرایند شناسایی و تعامل آن را با ذهن یا سوژة اندیشنده دریابند. در این فرایند آنچه مقدم بر شناخت است، مسئلة هستیشناختی واقعیت موجود است و تعامل سوژة اندیشنده با جهان بیرون. از آنجا که فیلسوفان میان شناخت و واقعیت فاصله انداخته و ذهن را ابزار و رسانهای به منظور دستیابی به حقیقت و واقعیت در نظر گرفتهاند، هگل ضمن انتقادات جدی بر این نگرشها بر آن بوده تا از شناخت به مثابة علم، به تعریفی نوین از آن دست یابد. از این رو، او را باید پیشگام طرح پدیدارشناسی در حوزة تفکرات فلسفی دانست. در پدیدارشناسی او پرسمان فرایند شناخت انسانی با کل تفکر فلسفی در طول تاریخ همسان انگاشته میشود.در این نوشتار، نویسندگان بر آن بودهاند تا نشان دهند هگل چگونه با رد دوپارهساختن واقعیت موجود از سوی کانت به دو حوزة پدیداری و ناپدیداری، امکانی را فراهم میسازد که فاهمه دوباره بتواند به وسعت و گسترش خود آگاه شده و با عزیمت از آگاهی از پدیدارهای جزئی بهسوی صور عالیتر هستی و در نهایت رویارویی با امر نامتناهی و مطلق دست یابد.
https://wph.atu.ac.ir/article_13095_8287abbc18e5885ddc24aa1662a02ac3.pdf
2020-12-21
53
68
10.22054/wph.2020.38750.1681
شناخت
علم
پدیدارشناسی
آگاهی
امر مطلق
کاوه
خورابه
kkhoorabeh@gmail.com
1
کارشناسی ارشد فلسفه غرب، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران؛ ایران.
LEAD_AUTHOR
احمد علی
حیدری
heydari@atu.ac.ir
2
دانشیار فلسفه ، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
AUTHOR
اینوود، مایکل. (۱۳۸۷). فرهنگ فلسفی هگل. ترجمة حسن مرتضوی. مشهد: نیکا.
1
حداد عادل، غلامعلی. (1384). تمهیدات. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. چاپ سوم.
2
دکارت، رنه. (1376). فلسفة دکارت. ترجمة منوچهر صانعی درهبیدی. تهران: انتشارات بینالمللی المهدی.
3
راوچ، لئو. (1382). فلسفة هگل. ترجمة عبدالعلی دستغیب. آبادان: انتشارات پرسش.
4
ستیس، والترترنس. (1370). فلسفة هگل. ترجمة حمید عنایت. تهران: امیرکبیر، کتب جیبی.
5
سینگر، پیتر. (1379). هگل. ترجمة عزتالله فولادوند. تهران: طرح نو.
6
شرفالدین خراسانی، شرف. (1375). «عرفان و دیالکتیک». کلک. ش 83-80، 27-20 صص.
7
«عرفان و دیالکتیک (2): هگل، روش و قانونهای صوری دیالکتیک». (1376). کلک. ش 93-89، 28-17 صص.
8
عبادیان، محمود. (1375). «چرخش پس از کانتی در فلسفة استعلایی آلمان». نامة مفید. ش 8، 153-166 صص.
9
عبادیان، محمود. (۱۳۸۷). مقدمههای هگل بر پدیدارشناسی روح و زیباشناسی. تهران: علم.
10
کاپلستون، فردریک. (1380). تاریخ فلسفه، از فیشته تا نیچه. ترجمة داریوش آشوری. تهران: سروش و علمی فرهنگی. چاپ سوم.
11
کانت، ایمانوئل. (1362). سنجش خرد ناب. ترجمة میرشمسالدین ادیب سلطانی. تهران: امیرکبیر.
12
گادامر، هانسگئورگ. (1390). دیالکتیک هگل، پنج گفتار هرمنوتیکی. ترجمة مهدی فیضی. تهران: رخداد نو.
13
لوکاچ، گئورگ. (1374). هگل جوان : پژوهشی در رابطة دیالکتیک و اقتصاد. ترجمة محسن حکیمی. تهران: نشر مرکز.
14
هگل، گئورگ ویلهلم فردریش. (۱۳۸۱). عقل در تاریخ. ترجمة حمید عنایت. تهران: شفیعی.
15
Norman, Richard (1976), Hegel’s Phenomemology: A Philosophical Introduction, Great Britain Sussex University Press.
16
Beiser, Frederick (2005). Hegel. Austin, University of Texas.
17
Hegel, G. W. F. (1977). The Difference between Fichte’s and Schelling’s system of philosophy. Trans. H. S. Harris and Walter Cerf. Albany: State University of New York Press.
18
Hegel, G. W. F. (1979). Phenomenology of sprit. Trans. A. V. Miller. Oxford University press.
19
Solomon, Robert (1983). In The Spirit Of Hegel. Oxford University Press.
20
ORIGINAL_ARTICLE
هیدگر و فروکاهی شأن هنر در زمانة ما
هیدگر ذات هنر را در کار نشاندن حقیقت میداند و معتقد است آنچه هنر را به عنوان هنرِ (اصیل) ممکن میکند، ذات هنر است. به باور او هنر که روزگاری - در یونان باستان- با تحقق حقیقت پیوند داشت و از اینرو، از امکان وجودی برخوردار بود، با آغاز عصر متافیزیک و طی چندین مرحله، پیوند خود را با ذاتش گسسته و از امکان وجودی دور شده است. به عبارتی هیدگر جدایی هنر از ذاتش را نه ناگهانی و یکباره، بلکه آرام آرام و تدریجی میداند؛ روندی که به اعتقاد او با تلقی هنر به مثابة میمسیس توسط افلاطون و ارسطو آغاز شد و در ادامه، به تلقی هنر به مثابة تجربه زیباشناختی در دوران متقدم عصر جدید انجامید. اما وی جدایی کامل هنر از ذاتش را مربوط به دوران متأخر عصر جدید یعنی زمانه ما میداند؛ زمانهای که در آن، هنر به اشتغالات هنری فروکاسته شده و شأنی همانند صنعت پیدا کرده است. به عقیده هیدگر رانده شدن هنر به قلمرو صنعت در این عصر موجب شده است تا هنر اصیل، بیش از هر عصر دیگری، از امکان وجودی خود دور شود.
https://wph.atu.ac.ir/article_12266_055c102443d9c60d4d98aa6492cc229a.pdf
2020-12-21
69
91
10.22054/wph.2021.48642.1798
هنر
حقیقت
میمسیس
زیباشناسی
صنعت
مرجانه
سوزن کار
marjan.soozankar@gmail.com
1
دانشجوی دکتری فلسفه ، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
AUTHOR
محمدرضا
ریخته گران
ma.rn2436@gmail.com
2
دانشیار فلسفه، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
شمس الملوک
مصطفوی
sh_mostafavi@yahoo.com
3
دانشیار فلسفه، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
AUTHOR
ارسطو (1343). فن شعر، ترجمة عبدالحسین زرینکوب، چاپ دوم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
1
افلاطون (1351). تیمائوس و کریتیاس، ترجمة محمدحسن لطفی، چاپ اول، تهران: خوارزمی.
2
تامسون، ایئن (1395). زیباییشناسی هایدگر: از مجموعه «دانشنامة فلسفة استنفورد»، ترجمة سید مسعود حسینی، چاپ اول، تهران: ققنوس.
3
کوکلمانس، یوزف. ی. (1395). هیدگر و هنر، ترجمة محمدجواد صافیان، چاپ سوم، آبادان: پرسش.
4
هیدگر، مارتین (1394). سرآغاز کار هنری، ترجمة پرویز ضیاءشهابی، چاپ ششم، تهران: هرمس.
5
هیدگر، مارتین (1396). درآمد به متافیزیک، ترجمة انشاءالله رحمتی، چاپ اول، تهران: سوفیا.
6
یانگ، جولیان (1395). فلسفة هنر هایدگر، ترجمة امیر مازیار، چاپ سوم، تهران: گام نو.
7
Figal, Gunter (2015), Aesthetics as Phenomenology, Indiana University Press.
8
Heidegger, martin (1949), “Holderlin and the Essence of Poetry”, Existence and Being, ed. W. Brock. London: Vision. PP. 291-315.
9
Heidegger, Martin (1962), Being and Time, trans. J. Macquarrie and T. Robinson. Oxford: Blackwell.
10
Heidegger, Martin (1977), “The Age of the World Picture”, The Question Concerning Technology and Other Essays, trans. W. Lovitt. New York: Harper and Row.
11
Heidegger, Martin (1977), “The Question Concerning Technology”, The Question Concerning Technology and Other Essays, trans. W. Lovitt. New York: Harper and Row. PP.3-35.
12
Heidegger, Martin (1979), Nietzsche, V. 1, ed and trans. D. F. Krell. New York: Harper and Row.
13
Plato (1963), The Republic, V. 2, ed. J. Adam. Cambridge: Cambridge University Press.
14
Nehamas, Alexander (1998), Critical Assessment, ed: D. Smith, VoШ, Routledge.
15
ORIGINAL_ARTICLE
برآمدن دازاین از فاکتیستیه (فعلیت) در آغاز راه فکری هایدگر
مقالۀ پیش رو بر آن است که مفهوم هایدگری فاکتیسته (فعلیت) صورت اولیة دازاین است. در وهلة اول برای فعلیت، که در حدود اندیشۀ هایدگر به فعلیت ترجمهاش میکند، سه رکن معنایی بازمیشناسد: 1. واقعیت، عینیت و انضمامیت. 2. خودیت انسانی و شخصیت فردگونه. 3. تاریخیبودن، که از خودیت متوسط الاحوالانة انسان وروزمرّگی او برمیآید. سپس برای منظور خود بر دو متن هایدگر تکیه میکند: نوشتة موسوم به گزارش به ناتوپ (اول پاییز 1922) و درسگفتار هستیشناسی (تأویل به فعلیت) (تابستان 1923). این مقاله بر اساس این دو متن بر اینهمانی فعلیت و دازاین استدلال میکند که: هایدگر برای فعلیت همان شئونی را قائل میشود که بعدا برای دازاین برمیشمارد؛ همانند ترس، روزمرگی، مرگ، همّوغم (اهتمام)، در-عالم-بودن، ارتباط زبانی با عالم، زمانمندی و اصلاً خود شأن تکوینی (اگزیستنس). هدف اصلی مقاله آن است که با اعمال روشی خاص از مطالعات متداول هایدگر که به طور افراطی بر وجود و زمان اتکا میکند، فاصله بگیرد.
https://wph.atu.ac.ir/article_11965_e250930e5b46c76f7c74bcdba8cbc4bd.pdf
2020-12-21
93
117
10.22054/wph.2020.55539.1898
فاکتیسیته
فعلیت
دازاین
هستیشناسی
وجود و زمان
سید مسعود
زمانی
seyedmasoudz@yahoo.de
1
استادیار فلسفه، مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
لوکنر، آندرئاس (1394). درآمدی به وجود و زمان؛ ترجمة احمدعلی حیدری؛ تهران: نشر علمی.
1
هایدگر، مارتین. (1386). هستی و زمان. ترجمة سیاوش جمادی. تهران: ققنوس.
2
ـــــــــــــــــــ. (1389). هستی و زمان. ترجمة عبدالکریم رشیدیان. تهران: نشر نی.
3
ـــــــــــــــــــ. (1386). وجود و زمان. ترجمة محمود نوالی. تبریز: مؤسسة تحقیقاتی علوم اسلامی-انسانی دانشگاه تبریز (سه علامه تبریزی).
4
مراجع و منابع اولین: مجموعه آثار
5
چون مرجع اصلی مقاله منابع آلمانیاند، در اطلاعات کتابشناسی زیر اختصارات آلمانی ناگزیر بودهاند: S. نشانة صفحه، f. برای "و صفحة بعد" است و ff. به "و صفحات بعد".
6
Heidegger, Martin (1977). Sein und Zeit; Gesammtausgabe Bd. 2; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
7
---------------------- (1983a). Die Grundbegriffe der Metaphysik. Welt-Endlichkeit-Einsamkeit; Gesammtaus-gabe Bd. 29/30; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
8
---------------------- (1985). Unterwegs zur Sprache; Gesammtausgabe Bd. 12; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
9
---------------------- (1988). Ontologie (Hermeneutik der Faktizitat); Gesammtausgabe Bd. 63; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
10
---------------------- (1990). Metaphysische Anfangsgründe der Logik im Ausgang von Leibniz; 2. Aufl., Gesammtausgabe Bd. 26; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
11
---------------------- (1991). Kant und das Problem der Metaphysik, Gesammtausgabe Bd. 3; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
12
---------------------- (1992). Grundprobleme der Phanomenologie; Gesammtausgabe Bd. 58; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
13
---------------------- (1993). Phänomenologie der Anschauung und des Ausdrucks. Theorie der philosophischen Begriffsbildung; Gesammtausgabe Bd. 59; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
14
---------------------- (1994a). Einführung in die Phänomenologische Forschung; Gesammtausgabe Bd. 17; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
15
---------------------- (1994b). Phänomenologische Interpretationen zu Aristoteles. Einführung in die phänomeno-logische Forschung; Gesammtausgabe Bd. 61; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
16
---------------------- (1995). Phänomenologie des religiösen Lebens; Gesammtausgabe Bd. 60; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
17
---------------------- (1996). Wegmarken; 2. Aufl., Gesammtausgabe Bd. 9; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
18
---------------------- (2005). Phänomenologische Interpretationen ausgewählter Abhandlungen des Aristoteles zu Ontologie und Logik, Gesammtausgabe Bd. 62; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
19
---------------------- (2007). Zur Sache des Denkens; Gesammtausgabe Bd. 14; Frankfurt a. M., Vittorio Klostermann.
20
مراجع دومین
21
Denker, Alfred and Schalow, Frank. (2010). Historical dictionary of Heidegger’s philosophy. Plymouth, UK: The Scarecrow Press, Inc. 2ed.
22
Feick, Hildegard. (1968). Index zu Heideggers Sein und Zeit; Tübingen: Max Niemeyer.
23
Hervada-Sala, Francesc. (2003). Lexikon zu Heideggers „Sein und Zeit“; www.philosophisches-lesen.de; 31.01.2003 13:49.
24
Inwood, Michael. (1999). A Heidegger Dictionary. Oxford: Blakwell.
25
Jamme, Christoph; »Heideggers frühe Begründung der Hermeneutik«; in: Dilthey-Jahrbuch, Bd. 4/ 1986-87; P..
26
Kisiel, Theodor. (1993). The Genesis of Heidegger’s “Being and Time”. Los Angeles: University of California Press.
27
-------------------. »Das Entstehen des Begriffsfelds "Faktizität" im Frühwerk Heideggers«, in: Dilthey-Jahrbuch, Bd. 4/ 1986-87, P. 345-399.
28
Pöggeler, Otto; (1999); Heidegger in seiner Zeit; München: Wilhelm Fink Verlag.
29
Richardson, William J.; Heidegger. Through Phenomenology to Thought; Martinus Nijhoff, Hague 1967.
30
Schalow, Frank and Alfred Denker; Historical Dictionary of Heidegger’s Philosophy; U K 2010; The Scarecrow Press, Inc.
31
Sheehan, Thomas; (2019) »Heidegger Never Got Beyond Facticity«; in: Journal of Philosophical Investigations; Vol. 13/ Issue: 28/ fall; P. 45-58.
32
Zamani, Seyed Masoud. (2012). Martin Heideggers Denkweg im Lichte des Ost-West-Problems. Würzburg: Königshausen & Neumann.
33
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی چیستی لذت از طریق مؤلفه ها و جایگاه طرح آن در فلسفة سینوی
ابنسینا دربارة موضوع لذت در آثار مختلف خود مباحث و اطلاعات پراکندهای بیان کرده است. یکی از آن مباحث، تعریف ارائهشده از لذت است که نیاز است برای دستیابی به دیدگاه منسجم وی بررسی دقیقی صورت گیرد. در این نوشتار، ما از دو طریق به بررسی چیستی لذت میپردازیم: یکی از طریق طبقهبندی تعاریف ششگانه بر مبنای مبحثی که هر تعریف ذیل آن بیان شده است؛ دیگری از طریق بررسی واژههای به کار رفته در تعاریف. بررسی بر اساس هر روش ما را به درک بهتر چیستی لذت از منظر بوعلی نزدیک مینماید. طریق نخست ما را به این نتیجه میرساند که هر تعریف در مطابقت با متعلق مبحثی که ذیل آن بیان شده است از نظر ساختار عبارت متفاوت است، بوعلی با استفاده از تعابیر و تفاوتگذاری در نوع بیان خود، تعاریف را بنا به مقاصد خود گونهگونه نموده است. با این وجود به واسطة بررسی از طریق دوم مشخص میگردد دیدگاه او درباره لذت دیدگاهی واحد و دارای انسجام است، زیرا با توجه به بهرهگیری از مؤلفههایی همچون «ادراک» و «ملائم» که هستة اصلی تمام تعاریف را تشکیل میدهند، همه آنها از هماهنگی واژگانی و مفهومی برخوردارند.
https://wph.atu.ac.ir/article_13097_ba874feaa552f622bd4f7001695cf7e0.pdf
2020-12-21
119
142
10.22054/wph.2021.42838.1730
لذت
لذت نفسانی
لذت الهی
ادراک
ملائم
خیر
کمال
حوریه
شجاعی باغینی
shbaghini@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی و مربی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
عین الله
خادمی
e_khademi@ymail.com
2
استاد فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
AUTHOR
ابنسینا. (1404 أ). التعلیقات، تحقیق از عبدالرحمن بدوى. بیروت: مکتبه الاعلام الاسلامى.
1
ابنسینا. (1404 ب). الشفاء (الالهیات)، بهتصحیح سعید زاید. قم: مکتبه آیه الله المرعشى.
2
ابنسینا. (1404 ج). رساله فی الأدویه القلبیه (جزء الثالث من مؤلفات ابنسینا الطبیه). بیجا: بیتا.
3
ابنسینا. (1363). المبدأ و المعاد، باهتمام عبداللّه نورانى. تهران: مؤسسه مطالعات اسلامى دانشگاه مکگیل با همکارى دانشگاه تهران.
4
ابنسینا. (1375). الاشارات و التنبیهات. قم: نشر البلاغه.
5
ابنسینا. (1379). النجاه من الغرق فى بحر الضلالات، مقدمه و تصحیح از محمدتقی دانشپژوه. تهران: دانشگاه تهران.
6
ابنسینا. (1382). الاضحویه فى المعاد، تحقیق از دکتر حسن عاصى. تهران: شمس تبریزى.
7
ابنسینا. (1383 أ). الهیات دانشنامة علائى با مقدمه و حواشى و تصحیح دکتر محمد معین. همدان: دانشگاه بوعلى سینا.
8
ابنسینا. (1383 ب). رسالة نفس با مقدمه و حواشى و تصحیح دکتر موسى عمید. همدان: دانشگاه بوعلى سینا.
9
حسنزاده آملی، حسن. (1388). دروس شرح اشارات و تنبیهات نمط هشتم البهجه و السعاده. قم: آیت اشراق.
10
حکمت، نصرالله. (1389). متافیزیک ابنسینا. تهران: الهام.
11
خادمی،عینالله. (1389). جستاری دربارة چیستی لذت از منظر ابنسینا. فلسفه و کلام اسلامی، شمارة ١، سال چهل و سوم، بهار و تابستان، ص 29-50.
12
خادمی، عینالله و مرتضی حامدی. (پاییز 1390). لذت و الم اخروی در فلسفة سینوی. فصلنامة فلسفه و کلام اسلامی آینة معرفت، 8-30.
13
سلیمانی، فاطمه. (1389). لذت و الم از نگاه ابنسینا. دو فصلنامه علمی-پژوهشی حکمت سینوی (مشکوه النور)، سال چهاردهم، پاییز و زمستان، 5-23.
14
شجاعی باغینی، حوریه و عینالله خادمی و امیرحسین منصوری نوری. (1397). بررسی مواجهة ابنسینا با آراء پیشینیان در باب چیستی لذت. تاریخ فلسفه، سال نهم، شمارة سوم، 123-146.
15
طوسى، خواجه نصیرالدین. (1375). شرح الاشارات و التنبیهات للمحقق الطوسى. قم: نشر البلاغه.
16
مصطفوی، سیدحسن سعادت. (1387). شرح اشارات و تنبیهات (نمط سوم) در باب نفس. تهران : انتشارات دانشگاه امام صادق.
17
ملکشاهی، حسن. (1385). ترجمه و شرح اشارات و تنبیهات. تهران: سروش.
18
نصر، سیدحسین. (1386). سه حکیم مسلمان، ترجمة احمد آرام. تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی.
19
ORIGINAL_ARTICLE
اجتنابناپذیری ترجمه و عدم تعین در خانه
«عدم تعین از خانه آغاز میشود» مهمترین نتیجة استدلالهای کواین در دفاع از «عدم تعین ترجمه» است. این نتیجهگیری، که دیویدسون نیز از آن حمایت میکند، و به همین خاطر آن را تز کواینی-دیویدسونی خواهیم نامید، حاکی از فقدان تعین معنا در زبان مادری است. هانس گلاک که این تز را مشابه تز «اجتنابناپذیری ترجمه» در هرمنوتیک فلسفی گادامر میداند، به این تز کواینی-دیویدسونی انتقاداتی را وارد کرده است و آن را قابل دفاع نمیداند. در اینجا اولاً با مروری بر تز کواینی-دیویدسونی و نیز تز گادامری، شباهت ادعایی گلاک را تأیید خواهم کرد، و در ثانی در رد انتقادات گلاک، سعی خواهم کرد با مرور شباهت و موازنة بین وضع مترجم ریشهای کواین از یکسو و روایت کواین از وضعِ کودک در آستانة یادگیری زبان مادری، از سوی دیگر، از تز کواینی-دیویدسونی دفاع کنیم.
https://wph.atu.ac.ir/article_13098_885c38243467786b40f896255ab33ba2.pdf
2020-12-21
143
164
10.22054/wph.2021.49503.1807
ترجمة ریشهای
عدم تعین ترجمه
اجتنابناپذیری ترجمه
تفسیر
معنا
حسین
شقاقی
shpost58@gmail.com
1
استادیار فلسفه، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
Davidson, Donald (1984). Inquiries into Truth and Interpretation. Oxford University Press.
1
------------------------ (1994). ‘The Social Aspect of Language’, in B. McGuinness and G. Oliveri (eds.), The Philosophy of Michael Dummett. Dordrecht: Kluwer, 1–16.
2
------------------------- (2001). Subjective, Intersubjective, Objective. Oxford University Press.
3
De Rosa, Raffaella & Lepore, Ernest. (2006). "Quine’s Meaning Holism". The Cambridge Companion to Quine.
4
Grondin, Jean (2002). “Gadamer’s basic understanding of understanding” in: The Cambridge companion to Gadamer, Robert J. Dostal (ed).
5
Gaudet, Eve (2006). Quine on meaning, Continuum International Publishing Group.
6
Gibson, Roger (1988). Enlightened Empiricism: An Examination of W.V.Quine'sTheory of Knowledge. the Board of Regents of State of Florida.
7
Glock, Hans-Johann (2003a). Quine and Davidson on Language, Thought and Reality, Cambridge University Press.
8
Glock, Hans-Johann (2003b). “On safari with Wittgenstein, Quine and Davidson”, in: Arrington and Glock (2003). pp. 144-172.
9
Hylton, Peter (2007). Quine, Routledge, New York.
10
Okasha, S. (2000). “Holism about meaning and about evidence: in defence of W. V. Quine”, in: Erkenntnis 52: 39–61.
11
Orenstein, Alex. (2002). W. V. Quine. Princeton and Oxford, Princeton University Press.
12
Quine, W. V. O. (1992). Pursuit of Truth, Harvard University Press.
13
--------------------- (1960). Word and Object, MIT Press, Cambridge,
14
--------------------- (1974). The Roots of Reference (La Salle: Open Court).
15
--------------------- (1969). Ontological Relativity and Other Essays. New York: Columbia University Press.
16
---------------------- (1970). Philosophy of Logic (Englewood Cliffs / N.J.: Prentice-Hall, 1970).
17
---------------------- (1999). “Things and their place in theories”, in: Theories and things, Harvard college. pp.1-23.
18
ORIGINAL_ARTICLE
لوکوربوزیه، بازی، باتای؛ تفسیرِ کلیسای رُنشان براساسِ مفهومِ بیصورت در فلسفۀ باتای
لوکوربوزیه و باتای که از مخالفانِ معماری بود، به ظاهر دو چهرۀ متضادند. اما میانِ این دو رابطهای هست. لوکوربوزیه زمانی که مشغولِ ساختِ رُنشان بوده سهم ملعونِ باتای را میخواند. «بازی» از مفاهیمِ مشترک در دستگاهِ نظریِ این دوست که شاید اندکی متفاوت باشد. در این مقاله با مروری بر کلیسای رُنشانِ لوکوربوزیه به جستجوی این نسبت خواهیم پرداخت. در رُنشان لوکوربوزیه بازیِ تقابلمحور را به سرآغازِ معماری میرساند: آنچه هم معماری است و هم نیست. رُنشان ادامۀ بازیِ چرخاندنِ محورهاست که لوکوربوزیه از دهۀ ۱۹۲۰ آغاز کرده بود، تدبیری که باتای نیز در «آسفاله» به کار برده بود. بازیِ رُنشان در کارِ «ناچیز کردنِ چیز» و «قربانیِ» معماری است، مفاهیمی که در سهم ملعون و آثارِ باتای یافت میشود. در نهایت رُنشان به بازی کشاندنِ ساختارِ مرسومِ معمارانه است چه در ارجاعها و چه در صورت. این درست همان موضوعِ تحسینِ باتای در آثاری است که از نظرِ او کلیسای جامعِ زمانه و برتر از آناند: نقاشیهای مانه و تالارِ غارِ لاسکو. لوکوربوزیه در مفهومِ کمتر فهمیدۀ «ماشینِ زندگی» معماری کردن را به فرآیندِ «بیصورتی» که باتای در نظر داشت نزدیک کرده است: بازیِ تنشهایی که در رُنشان به نتیجۀ اعلای خود رسیده است. لوکوربوزیه با قربانیِ آنچه دوست میدارد، چنان که خود میپندارد، در جایگاهِ «شهریارِ» باتای مینشیند و قربانی میشود.
https://wph.atu.ac.ir/article_11967_ead9498decaf6530d54d758de110126f.pdf
2020-12-21
165
188
10.22054/wph.2020.55271.1893
باتای
بازی
بیصورت
رُنشان
لوکوربوزیه
نگار
صبوری
negar.saboori@gmail.com
1
دانشجوی دکتری فلسفه هنر، دانشگاه هنر تهران. تهران. ایران
LEAD_AUTHOR
امیر
نصری
nasri_m@atu.ac.ir
2
دانشیار فلسفه هنر، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
AUTHOR
پروست، مارسل (۱۳۹۸الف). زمان بازیافته، ترجمۀ مهدی سحابی، تهران: مرکز.
1
دریدا، ژاک (۱۳۹۵). نوشتار و تفاوت. ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان. تهران: نی.
2
سینربرینک، رابرت (۱۳۹۵). شناخت هگلگرایی. ترجمۀ مهدی بهرامی. تهران: لاهیتا.
3
نیچه، فردریش ویلهلم (۱۳۹۱). چنین گفت زرتشت. ترجمۀ مسعود انصاری. تهران: جامی.
4
Agostini, Giulia (2016). “Nietzsche”, Georges Bataille Key Concepts, Eds. Mark Hewson, Marcus Coelen, Oxon: Routledge, pp. 56-64.
5
Bataille, Georges (1929). “Architecture”, in: Documents. no. 1.
6
_____________ (1929). “L’Informe”, in: Documents, no. 1.
7
_____________ (1955a). Lascaux or the Birth of Art, trans. Austryn Wainhouse, Geneva: Skira.
8
_____________ (1955b). Manet. trans. Austryn Wainhouse & James Emmons, Geneva: Skira.
9
______________ (1985). “Obelisk”, in: Visions Of Excess - Selected Writings, 1927-1939, ed. & trans. Allan Stoekl, Minnesota: University of Minnesota Press.
10
_____________ (1986). Eroticism, Death and Sensuality, San Francisco: City Lights Publishers.
11
_____________ (1988). Inner Experience, trans. Bruce Boon, Leslie Anne Boldt, New York: State University of New York Press.
12
_____________ (1988). The Accursed Share, Vol. 1 (Consumption), trans. Robert Hurley, Cambridge: Zone Books.
13
_____________ (1989). Theory of Religion, Cambridge: Zone Books.
14
_____________ (1990). “Hegel, Death and Sacrifice”, ed. Allan Stoekl, Yale French Studies: On Bataille. No 78, pp. 9- 28.
15
_____________ (1993). The Accursed Share, Vols. 2 & 3 (The History of Eroticism and Sovereignty), Cambridge: MIT Press.
16
_____________ (2004a). on Nietzsche, trans. Bruce Boone, London: Continuum.
17
_____________ (2004b). Unfinished System of Nonknowledge, Minnesota: University of Minnesota Press.
18
Cache, Bernard (1994, March April). “The Eagle and the Serpent”, in: ANY: Architecture New York. No. 5, Lightness, pp. 10-11.
19
Coll, Jaime (1996, Summer). “structure and play in Le Corbusier Architecture”, in: AA Files, No. 31, pp. 3-14.
20
Duboy, Philip (1987). “Bataille, Georges”, in: Le Corbusier une encyclopédie. Eds. Jacques Lucan, Paris: Centre Georges Pompidou.
21
Gemerchak, Christopher M. (2003). The Sunday of the Negative, Reading Bataille, Reading Hegel, New York: State University of New York Press.
22
Gorlin, Alexander (2005). “The ghost in the machine”, in: Surrealism and Architecture. Ed. Thomas Mical. Oxon: Routledge.
23
Hegarty, Paul (2008, Winter). “On Fire: The City’s Accursed Share”, in: log, No. 11, pp. 49-62.
24
Hollier, Denis (1992). Against Architecture. Trans. Betsy Wing. MIT Press, Cambridge.
25
Jencks, Charles (1975). Le Corbusier and the tragic view of architecture. Cambridge: Harvard University Press.
26
Lahiji, Nadir (1996, Sep.). “the gift of the open hand: le Corbusier Reading Georges Bataille’s La Part Maudite”, in: Journal of Architecture Education, Vol. 50, No. 1, pp. 50-67.
27
__________ (2005). “… the Gift of time: le Corbusier reading Bataille”, in: Surrealism and Architecture. Editor: Thomas Mical. Oxon: Routledge.
28
Le Corbusier (1999). Le Corbusier Talks with Students from the Schools of Architecture. trans. Pierre Chase. Princeton: Princeton Architectural Press.
29
__________ (1975). The City of Tomorrow and Its Planning. Cambridge: MIT Press.
30
__________ (1987). Towards a New Architecture. trans. Frederick Etchells. Princeton: Princeton Architectural Press.
31
Mindrup, M. (2015, Nov.). “La réaction poétique of a prepared mind”, in: Le Corbusier, 50 Years later International Congress. Valencia.
32
Nietzsche, Friedrich (1998). Twilight of the Idols_ or How to Philosophize with a Hamme. trans. Duncan Large. New York: Oxford University Press.
33
Nioche, Claire (2016). “Sovereignty”, in: Georges Bataille Key Concepts. eds. Mark Hewson, Marcus Coelen: Oxon: Routledge, pp. 102-108.
34
Pauly, Danièle (2008). The Chapel at Ronchamp, trans. Sarah Parsons. Paris: Fondation Le Corbusier & Birkhäuser Basel.
35
Petit, Jean (1961). le livre de Ronchamp. Paris: Les Cahiers de forces vives / Editec.
36
Poppenberg, Gerhard (2016). “Inner Experience”, in: Georges Bataille Key Concepts. Eds. Mark Hewson, Marcus Coelen, Oxon: Routledge, pp. 92- 100.
37
Stoekl, Allan (1990). Yale French Studies: On Bataille. New Haven: Yale University.
38
_________ (1990). “Truman’s Apotheosis: Bataille, “planisme” and heedlessness”, in: Yale French Studies: On Bataille, New Haven: Yale University, No. 78.
39
Tafuri, Manferedo (1987). “machine et mémoire: the city in the work of Le Corbusier”, in: Le Corbusier, Ed. H. Allen Brooks. trans. Stephen Sartarelli. Princeton: Princeton University Press.
40
Teodosio, Annarita (2015, Nov.), “The eye of the architect, Le Corbusier and the photograph: demonstrate, learn, remember”, in: Le Corbusier, 50 Years later International Congress. Valencia.
41
Turner, Paul (1971, jun.), “The beginnings of le Corbusier education, 1902-07”, in: The Art Bulletin, Vol. 53, No. 2, pp. 214-224.
42
Zaknic, Ivan. (1990, Summer), “Le Corbusier’s Epiphany on Mount Athos”, in: Journal of Architecture Education, Vol. 43, No. 4, pp. 27-36.
43