%0 Journal Article %T منفیت و نقدِ سنّت با تکیه ‌بر سنّت عرفانی %J حکمت و فلسفه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-3238 %A طلیعه بخش, منیره %A غلامحسین زاده, غلامحسین %A نیکویی, علیرضا %A معین زاده, مهدی %D 2019 %\ 03/21/2019 %V 15 %N 57 %P 165-194 %! منفیت و نقدِ سنّت با تکیه ‌بر سنّت عرفانی %K سنّت %K عرفان %K منفیت %K نقد %K عدم %R 10.22054/wph.2019.31992.1558 %X نحوه‌ای که امروزه از سنت پرسش می‌شود و در آن اندیشه می‌رود، بی‌بنیاد (groundless) است. بی‌بنیادی شاخصۀ دوگانۀ سنت یا تجدد است. در حالی که بنیاد اصیل، به‌واسطۀ تجربۀ دقیقۀ «نفی» بنیادی مغاکی/ عدمی است. رویکردهای بی‌بنیادی چون «هرمنوتیک رمانتیک، تاریخ‌گری، بنیادگرایی و سنت‌گرایی» سنت را امری سپری‌شده فهم می‌کند در حالی که «هرمنوتیک فلسفی، تاریخ‌مندی و سنت‌مندی» سنت را گذشته حاضر در اکنون می‌دانند. این رویکردها مستلزم قائل شدن به بنیاد و سرآغاز مغاکی/ عدمی و محدث، فهم زمان به‌مثابۀ تکرار گذشته در حال و وجود به‌مثابۀ وجودِ پیشِ‌دست و در نتیجه مبتنی بر وقت، نقد و احضار هستند. در سنت اسلامی نخستین جرقه‌های این مواجهه اصیل را می‌توان در نقد حقیقتِ آفاقی و سنتِ فرادست و تأکید بر کشف و شهود از سوی جریان تصوف و عرفان ردیابی کرد. عارفان حقیقت رویکرد خویش به سنت را «نقد» می‌دانستند که امری مقدم بر ارزیابی است و به فراخوانی وجودی حاضر اشاره دارد. %U https://wph.atu.ac.ir/article_9589_69362d9b234a7c13cee0de2cab1ddb50.pdf