%0 Journal Article %T جایگاه «دا» (da) در «دازاین» (Dasein) کتاب «هستی و زمان» (Sein und Zeit) هیدگر %J حکمت و فلسفه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-3238 %A حیدری, احمدعلی %D 2006 %\ 12/22/2006 %V 2 %N 8 %P 11-30 %! جایگاه «دا» (da) در «دازاین» (Dasein) کتاب «هستی و زمان» (Sein und Zeit) هیدگر %K دا %K دازاین %K اگزیستنسیال %K اگزیستنسیل %K وجود شناسی بنیادین %K گشودگی %K حال و هواداری %K روشنگاه %K تفسیر %K زبان %K ترس آگاهی %K عدم %K وجود %R 10.22054/wph.2007.6679 %X از منظر هیدگر در پرسش از معنای هستی از راه مخاطب پرسش، نحوه خاص این موجود را در ربط با وجود درمی‌یابیم و به جانب آنچه که وجود نام دارد، ارتقاء‌می‌یابیم. ویژگی ربط مخاطب پرسش (دازاین) به‌وجود در دای دازاین به عبارت درآمده است. دا- زاین از آن جهت که مشتمل بر وجود است، سیری در آفاق وجودی و اشکال مختلف آن دارد و به سبب دا، فرصتی می‌یابد تا به مبادی این کثرات رجوع کند. هیدگر با استمداد از روش پدیدار شناختی، مقومات دا را برمی‌شمرد. کوشش برای نشان دادن مناسبات میان دا و لوازمش در مرکز توجه این مقاله قرار گرفته است. دا در فلسفه متقدم هیدگر رراهی از جانب کثرات عالم به مبدأی است که از آن به ترس آگاهی یاد کرده است و دا در فلسفه متأخر هیدگر فارغ از کثرات وجودی در نسبت مستقیم‌تری با وجود، دازاین و دیگر انحاء‌ وجودی را می‌فهمد. عناصر فلسفه هیدگر در دور هرمنیتیکی که واسطه آن دا است به هم می‌پیوندد. با این ملاحظه شاید تعابیر هیدگر متقدم و متأخر در حق این اندیشمند ناصواب باشد. %U https://wph.atu.ac.ir/article_6679_52971ed8f67d1ca4e60f740065b1930f.pdf