%0 Journal Article %T ارسطو و یک (το `εν) (آموزة وحدت نزد ارسطو) %J حکمت و فلسفه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-3238 %A کندری, الهام %A بینایی مطلق, سعید %D 2012 %\ 03/20/2012 %V 8 %N 29 %P 33-46 %! ارسطو و یک (το `εν) (آموزة وحدت نزد ارسطو) %K یک %K موجود %K جوهر (اوسیا) %K صورت %K ایده %K بالذات %K زیرنهاد %K فردیت %K فعلیت %K محرک نامتحرک %K محرک نخستین %R 10.22054/wph.2012.5836 %X یکی از اساسی‌ترین آموزه‌های مابعدالطبیعی، آموزة وحدت است. ما در این مقاله برآنیم تا به معرفی آموزة وحدت نزد ارسطو بپردازیم. بدین منظور قبل از هر چیز به اختلاف نظر اساسی او با پیشینیانش می‌پردازیم و نگاه «کثرت بین» ارسطویی را از اندیشه‌های «وحدت بین» ایشان تمییز می‌دهیم. سپس با ذکر معانی «یک» در زبان معمولی یونانی، به دو گونه وحدت مادی وصوری می‌رسیم. در ادامه می‌بینیم که فعلیت و وحدت و صورت از یک سو و قوه و کثرت و ماده از سوی دیگر ملازم همند و وحدت به معنای نخستین کلمه وحدت صوری است نه مادی و این وحدت صوری اصل فردیت است! و در پایان خواهیم دید که چگونه محرک‌های نامتحرک و از همه بیشتر محرک نخستین، فرد مطلق و یک نخستین‌اند! %U https://wph.atu.ac.ir/article_5836_f072ca1e4b6775f0e9abf9c178c9ff01.pdf