%0 Journal Article %T وَلایت به مثابۀ باطن و بنیاد وِلایت و امامت %J حکمت و فلسفه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-3238 %A سلیمان حشمت, رضا %D 2016 %\ 06/21/2016 %V 12 %N 46 %P 37-50 %! وَلایت به مثابۀ باطن و بنیاد وِلایت و امامت %K وَلایت %K وِلایت %K صفت ذات اضافه %K حیث التفاتی %K مقام تحقق %K مقام ترتب آثار %R 10.22054/wph.2016.6748 %X در این نوشتة مختصر، مقصود نشان دادن لزوم لحاظ دو معنای وَلایت (با فتح واو) و وِلایت (با کسر واو) در نسبت با هم به عنوان بطون و ظهور یکدیگر و نه جدای از هم است. زیرا چنانکه خواهد آمد منشأ بسیاری از کج فهمی‌ها در این باب به همین جدایی میان این دو معنا و مشترک لفظی گرفتن کلمه ولیّ باز می‌گردد و اگر این دو معنا را مرتبط با هم لحاظ کنیم چنانکه در حکمت و فلسفه چنین اعتبار کرده‌اند مطلب به گونه‌ای دیگر خواهد شد و در فهم معنای آیات (از جمله سوره نساء آیه 59 و سوره مائده آیه 55) و روایات در این باره گشایشی پدید خواهد آمد که در غیر اینصورت منتفی خواهد بود. از طرفی این بحث نشان خواهد داد که قول مشهور فخر رازی در باب علم که از مقوله اضافه است نمی‌تواند به صفت ذات اضافه در نفس عالم تلقی گردد و تصور وی ظاهراً به اضافه محض باز می گردد که این امر خود البته در آثار فلسفی و کلامی وی قابل رسیدگی است.  %U https://wph.atu.ac.ir/article_6748_8466857e6f17632d953294291dfe998c.pdf