%0 Journal Article %T تحلیلی بر ضرورت تعامل میان مابعدالطبیعه و علوم %J حکمت و فلسفه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-3238 %A مرادخانی, علی %D 2009 %\ 06/22/2009 %V 5 %N 18 %P 121-132 %! تحلیلی بر ضرورت تعامل میان مابعدالطبیعه و علوم %K مابعدالطبیعه %K علوم %K تعامل %K گسست %K عقلانیت %R 10.22054/wph.2009.6114 %X این مقاله تأملی است در باب تعامل میان مابعدالطبیعه و علوم که نمونهای از آن در عصر پیشمدرن، در نظام ارسطو تحقق یافت. با این حال، این تعامل به تدریج با ظهور انقلاب علمی، به ویژه علم کلاسیک، در قرن هفده و هجده، در عصر مدرن تضعیف شد. در قرن نوزده، پیدایش پوزیتیویسم موجب شد تا مابعدالطبیعه معناداری خود را از دست بدهد و بیرون از حوزه شناخت و در قلمرو امیال و عواطف قرار گیرد. در قرن بیستم، فلسفهها و نظامهای مابعدالطبیعی در معنای سنتی خود نتوانستند علوم را هدایت کنند و از طریق مطرح کردن مسائل تخصصی در حوزههای زبان و منطق، به نوعی از علوم اعلام استقلال کردند اگرچه، این استقلال، از مابعدالطبیعه و فلسفه در برابر فناوری و علم حمایت کرد اما در این میان، مابعدالطبیعه نقش مهم خود را در طرح عقلانیت در حوزة علوم از دست داد. این مقاله پس از یک مقدمة مختصر به توضیح این مسئله میپردازد و استدلال میکند که این مسئله امری فنی و علمی نیست بلکه به حیات بشر مربوط میشود. %U https://wph.atu.ac.ir/article_6114_80f410687184fe27524d063a3875f2b7.pdf