فلسفه
دلوز: فیلسوفِ امر واحد (دفاعی در برابر نقدهای بدیو از دلوز با تکیه بر مفهوم بازگشت ابدی)

زهرا سارا نمایندگی؛ علی فتح طاهری

دوره 19، شماره 73 ، فروردین 1402، ، صفحه 161-185

https://doi.org/10.22054/wph.2023.67062.2062

چکیده
  بدیو در کتاب دلوز: غوغای هستی، به ارائه نظرات خود درباب هستی­شناسی دلوز پرداخته و با برشماری برخی ویژگی ها در نگره دلوز، او را درنهایت فیلسوف امر واحد می­خواند که با تکیه بر نگاه رواقی، در آنچه واژگون سازی افلاطون­خوانده ناموفق بوده­ و پروژه فلسفی­اش دست­آخر دستاوردی مگر تسلیم کثرت به واحد نداشته­است. برای بدیو که یکتا ...  بیشتر

راهکاری در حل منازعة «لیوتار و هابرماس» در مورد «زبان و اجماع عمومی»

هادی آجیلی؛ محسن سلگی

دوره 12، شماره 47 ، مهر 1395، ، صفحه 7-28

https://doi.org/10.22054/wph.2016.7291

چکیده
  ژان فرانسوا لیوتار، متأثر از لودویگ ویتگنشتاین و نظریة بازی‌های زبانی قائل به اصالت «تکثر و تفاوت» می‌شود. اما یورگن هابرماس به دنبال «اجماع عمومی» و سیطرة کلیتی اندام‌و‌ار بر جامعه است؛ هدفی که از نگاه ساختارگرایانة سوسوری به زبان توشه‌گیری می‌کند. این مقاله کوشیده است تا با نقد نگاه رادیکال لیوتار و نیز تفسیر وی از ...  بیشتر